فرقی نمی‌کند شخص مورد تبعیض قرار گرفته بزرگ باشد یا کوچک چه فرزندتان باشد و چه همسرتان در اثر این رفتار خشمگین و عصبانی می‌شود و در پی بهانه‌جویی برمی‌آید.
سارا کوچولو می‌خزد زیر میز کوچکی که مادر روی آن گلدانی قرار داده است و ازآنجا قربان صدقه رفتن مادر را تماشا می‌کند:
ـ کاکل‌زری، گل‌پسری، چراغ خونه ما، یکی یه دونه ما...
مادر همان‌طور که شعرهای قشنگ در مدح پسر شش‌ماهه‌اش می‌خواند، او را بالا و پایین می‌اندازد و سارا چهارساله فکر می‌کند اگر یکی یک‌دانه مادر این بچه است پس لابد او بچه این خانواده نیست و می‌نشیند برای خودش یک داستان غم‌انگیز می‌سازد: مامان و بابا بچه‌دار نمی‌شدند، من را از یک خانم گدا گرفتند. دلشان سوخته است. مادرم حتماً از آن زن‌ها بوده که کنار کوچه، بچه‌اش را می‌خواباند. مثل همانی که همیشه سر خیابان می‌نشیند و بچه‌اش را جلوی مردم می‌گذارد تا برایش پول بریزند.
اگر مامان دوستم نداشته باشد، یک روز لقمه صبحانه و پاکت شیرم را برمی‌دارم و راه می‌افتم می‌روم تا مادرم را پیدا کنم. آن‌ها حتماً تا حالا پشیمان شده‌اند.
مامان که تا حالا حواسش به سارا نبوده است به او تشر می‌زند که بلند شو برو دستشویی، الآن توی شلوارت جیش می‌کنی. چند وقت است آنجا نشسته‌ای؟
سارا برای این‌که بتواند توجه مادر را جلب کند، عمداً خودش را محکم به زمین می‌زند و با اغراق شروع به گریه و دادوفریاد می‌کند و مادر یک پسگردنی به او می‌زند که چه خبرت است، حواست را جمع کن.
گاهی دو دوتا چهارتا نمی‌شود
این‌که دو تا بچه داشته باشی معنی‌اش این نیست که به هردو یک اندازه محبت و توجه کنی. گاهی خودت می‌خواهی اما نمی‌توانی و ماجرا از دید بچه‌ها جور دیگری می‌شود. بدتر از این وقتی است که حد و حساب محبت کردن به همسرت را هم از یاد ببری و سهم او را هم نپردازی.
نابسامانی رفتاری و مشکلات روانی در بچه‌ها و تک‌تک افراد خانواده وقتی شروع می‌شود که حساب‌وکتاب مدیریت عواطف از دست والدین خارج می‌شود.
دختر عزیزتر است یا پسر؟ فرزند بزرگ‌تر دردانه است یا بچه ته‌تغاری؟ یکی یک‌دانه عزیزتر است یا آقای خانه؟ برای پسر خانه بیشتر وقت دارید یا مادر او؟
فرقی نمی‌کند شخص مورد تبعیض قرار گرفته بزرگ باشد یا کوچک چه فرزندتان باشد و چه همسرتان در اثر این رفتار خشمگین و عصبانی می‌شود و در پی بهانه‌جویی برمی‌آید
در کنار همسرتان می‌خوابید یا در کنار فرزند یک‌ساله خود؟ همه این جواب‌ها وقتی پاسخی صحیح نیابند ترازوی عاطفی خانه را به نفع یک نفر و ضرر دیگران سنگین می‌کند و وقتی توازن عواطف در خانه به هم بخورد هر اتفاقی ممکن است بیفتد.
روان‌شناسان و مشاوران خانواده می‌گویند بله. تفاوت وجود دارد، اما نه در محبت به فرزندان بلکه در تقدیر از قابلیت‌های آنان.
به والدین توصیه می‌شود هنگام تفاوت گذاشتن میان فرزندان، به‌گونه‌ای رفتار کنند که کسی آن را تبعیض به شمار نیاورد. دقت کنند که سبب برتری فرزندی که برتر می‌شمارند، کاملاً آشکار باشد که در این صورت نیز عنوان کردن آن باید بااحتیاط صورت گیرد.
در صورت امکان، امتیاز فرزند برتر را، با عباراتی سازنده بیان کنند.
فرقی نمی‌کند شخص مورد تبعیض قرار گرفته بزرگ باشد یا کوچک چه فرزندتان باشد و چه همسرتان در اثر این رفتار خشمگین و عصبانی می‌شود و در پی بهانه‌جویی برمی‌آید.
تبعیض با ما چه می‌کند
بزرگ و کوچک ندارد. تبعیض همه را اذیت می‌کند. تبعیض در برخورد با خطاها و اشتباهات فرزندان موجب سلب اعتمادبه‌نفس در آنان می‌شود. تأکید بسیار بر جنسیت کودک و تمایز قائل شدن زیاد میان دختر و پسر، یکی از موانع مهم رشد خلاقیت کودکان در برخی خانواده‌هاست.
رفتارهای نسنجیده، غیردقیق و تبعیض‌آمیز والدین در میان کودکانشان، حسادت آنان را برمی‌انگیزد.
اگر توجه بیشتر شما به خاطر ناتوانی کودک کوچک‌تر یا بیماری یکی از فرزندان است این را به کودک دیگر خود بقبولانید و به او مسئولیت‌هایی در رابطه با کودک بیمار یا تازه‌وارد بدهید و او را هم به گردش و تفریح ببرید و برنامه‌های خاص او را فراموش نکنید.
ریشه تنفر، تبعیض است
محبت می‌تواند به نفرت تبدیل شود. می‌پرسید چگونه؟ ساده است. به کودک محبت می‌کنید و کودک دیگر جای آن محبت را در دلش با حسادت و نفرت و انباشتن حس بد انتقام‌جویی پر می‌کند. او از والدینش، فرزند دیگر خانواده و حتی خودش که آن‌قدر دوست‌داشتنی نیست که تا حد موردنیاز محبت والدین را جلب کند، متنفر می‌شود و درصدد انتقام‌جویی برمی‌آید.
سمانه همایون، اعتقاد دارد: گاه جلب‌توجه نامناسب این فرزندان آن‌ها را به بزهکاری می‌کشاند.
خشونت و سرقت از نمونه‌های این جلب‌توجه نادرست است.
وی می‌افزاید: حس حقارت و سرخوردگی در کودکان در اثر تبعیض شکل می‌گیرد و این حس، اعتمادبه‌نفس آنان را از بین می‌برد. کودک خود را مقصر می‌شمارد که به‌اندازه کافی خوب نیست. کودک خود را از اطراف والدین دور می‌کند تا با طعنه‌ها و نارضایتی آنان مواجه نشود و خیلی زود از آنان فاصله می‌گیرد و به دامان دوستان و آشنایان پناه می‌برد.
اگر کودک شما در آینده با ناکامی و عدم موفقیت مواجه شود شما مسئول خواهید بود.
منبع: چهاردیواری