مادر در سجاده مشغول دعاست. پسر گوشه اتاق نشسته و به مناجات و دعاهای مادر گوش می‌دهد. هرچه منتظر می‌ماند تا بشنود مادر برای خود و اعضای خانواده‌اش چه دعایی می‌کند، چیزی نمی‌شنود. مادر تک‌تک همسایگان را نام می‌برد و برایشان دعا می‌کند؛ اما سخنی از خود به میان نمی‌آورد.
پسر، کودکانه مقابل مادر زانو می‌زند و می‌پرسد: مادر جان! چرا برای خودمان دعای نمی‌کنی؟ حضرت (سلام‌الله‌علیها) دستی بر سر کودک می‌کشد و می‌کوشد فرهنگ ایثار و تقدم بر بندگان خدا بر خود را با ساده‌ترین کلمات، اما درنهایت نوآوری با کودکش یاد می‌دهد. برای همین با لبخندی مادرانه می‌فرماید: عزیزم! اول همسایه و سپس اهل خانه!
پیام تصویر به خانواده معاصر
مادرها! پدرها!
شیوه آموزشی‌ای که تحریک‌کننده ذهن کودک باشد، بهترین راه برای نهادینه کردن مطلب در اوست. سعی کنید تولیدکننده سؤال برای کودک باشید نه‌فقط پاسخ‌دهنده و القاکننده مستقیم مطالب به او. چراکه در غیر این صورت او تنها طوطی‌وار آموزش‌های شما را از بر خواهد کرد؛ بدون آن‌که در جهت‌بخشی فضایل اخلاقی او هم قطعاً مفید خواهد بود.
سعی کنید با شیوه‌های نو و در موقعیت‌های مختلف بر این آموزش تأکید داشته باشید؛ اما یادتان باشد در صورتی در این تعلیم خواهید بود که خود نیز بدان عمل کنید. چون کودک بیشتر رفتار شما را باور خواهد کرد تا حرف‌هایتان.
مادرها!
شما ارتباط با همسایگان را جهت‌دهی و تنظیم می‌کنید. را جهت‌دهی و تنظیم می‌کنید. فرزندتان برای سلامت روحی و رشد شخصیت به همبازی و به ایجاد ارتباط با کودک همسایه نیاز دارد. اگر او توجه شمارا به نسبت به همسایه در خلوت شما با خدا و در دعایتان ببیند، مطمئن باشید در نگرش او به بازی و ارتباط با کودک همسایه تأثیر خواهد گذاشت.
منبع: آلبوم خانواده، جواد اکبری دافساری و محبوبه زارع