حجت‌الاسلام‌والمسلمین قرائتی
(صوت نوشت مهدوی)
ریشهٔ قرآنی حکومت مهدوی
هرچه حرف‌ها ریشهٔ قرآنی داشته باشد محکم‌تر است. امام معصوم (علیه‌السلام) فرمود: اگر یک‌چیزی از ما شنیدید بگویید: این حدیثی که نقل کردید از کدام آیه قرآن درآوردید.
قرآن می‌گوید حضرت سلیمان حکومت داشت، ذوالقرنین حکومت داشت، یوسف حکومت داشت. داود حکومت داشت. اینکه امام زمان بیاید حکومت تشکیل بدهد عجیب نیست.
خدا در قرآن خیلی وعده داده است. خدا وعده داده به اهل ایمان و عمل صالح که این‌ها حکومت زمین را به دست خواهند گرفت. اگر شک دارید یک نگاه به امام خمینی بکنید، شک شما برطرف می‌شود. امام خمینی مرد خدا بود، حکومت را از شاه گرفت. رجایی مستضعف بود، رئیس‌جمهور شد. می‌شود مستضعف رئیس‌جمهور شود.
خدا می‌گوید: ما تصمیممان این است که حکومت را به مستضعفین بدهیم. ما اراده کردیم. اراده خدا آرزوی قطعی است. شدنی است.
تعیین کردن منجی با کیست؟
مسئله دیگر اینکه امام زمان را هم باید خدا تعیین کند. یک جلسه بود جمعی از کشورهای مختلف عرب آمده بودند. جامعه مدرسین حوزهٔ علمیه و بعضی مراجع از مشهد و قم آمده بودند. به من گفتند: بیا.
در آنجا گفتم: نظر شما در مورد حضرت مهدی چیست؟ دیدم شیعه و سنی عقیده‌شان مثل هم است که حضرت مهدی امام آخرالزمان است و خواهد آمد. حضرت عیسی پشت سرش نماز خواهد خواند و دست به یک حکومت جهانی می‌زنند. یک عقیدهٔ مشترک بین این‌هاست.
گفتم: اگر این‌طور است یک مهدی پیدا کنید، به او رأی بدهید، بیاید اصلاح کند. معطل چه هستید. گفتند: ما مهدی تعیین کنیم؟ گفتم: بله! گفتند: ما حق نداریم مهدی تعیین کنیم؟ امام آخرالزمان را باید خدا تعیین کند. گفتم: اگر حق ندارید تعیین کنید، چطور اول تاریخ حق داشتید تعیین کردید؟ مگر در زمان پیغمبر امام تعیین نکردید، جمع شوید امام آخر را تعیین کنید.
به هم نگاه کردند و پاسخی نداشتند. ما ضمن اینکه با شیعه و سنی رفیق هستیم، عقایدمان را باید محکم بلد باشیم.
قدم‌های منتظران
منتظران چه وظیفه‌ای دارند؟ اولاً اینکه در هر خانه یک کتاب در مورد امام زمان باشد. یک کتابی داریم به نام «نگین آفرینش»، کتابی کوچک است ولی خیلی پرمحتواست. دوم اینکه توجه به حضرت مهدی داشته باشیم. دعای عهد خیلی دعای قشنگی است. در آن می‌گوییم که با حضرت تجدیدعهد و بیعت می‌کنم، سر تسلیم فرود می‌آورم. وقتی آدم احساس می‌کند امام زمان در مورد مشکلات مردم (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) دارد، هرکس که یار امام زمان است یک تکانی بخورد. نکند جای ما گرم باشد و آن‌ها بلرزند. اگر شیعه امام زمان هستیم نباید خوابمان برود. گاهی فکر می‌کنیم باید پول کلان باشد. نه! بارها گفتم: گاهی یک برگ زرد در حوض آب می‌افتد و کشتی پنجاه مورچه می‌شود. یک برگ زرد بیشتر نیست ولی کشتی پنجاه مورچه می‌شود؛ یعنی از خدماتی که کم است ولی کارگشا است نباید غافل شویم.
نام‌گذاری فرزند
اسم بچه‌مان را مهدی بگذاریم. نگوییم: برادرم مهدی دارد. خوب برادرت یخچال هم دارد. پس دیگر یخچال نمی‌خواهید. در همه خانه‌ها مهدی باشد. وقتی سی هزارتا علی‌آباد در ایران داریم، این سند تشیع ایران است. عشق ایرانی‌ها به امیرالمؤمنین را نشان می‌دهد. امام سجاد یک بچه به نام زید داشت، او را کشتند. زید یک بچه به نام یحیی داشت، او را هم کشتند. آن سالی که نوه امام سجاد و حضرت یحیی را کشتند، زن‌های خراسان گفتند: هر زنی امسال پسر زایید اسمش را یحیی بگذارد.
یا از آن‌طرف، وقتی معاویه گفت: اسم علی روی بچه‌هایتان نگذارید. امام حسین گفت: اسم همه بچه‌هایم را علی می‌گذارم. علی‌اکبر، علی اوسط، علی‌اصغر! این مسئله مهمی است.
فرزندمان را وقف آقا کنیم
طلبه شویم یا دانشگاه برویم؟ می‌گویم: الآن دانشگاهی زیاد داریم. لیسانس و فوق‌لیسانس زیاد داریم. اسلام‌شناس کم داریم. ده‌ها هزار مسجد بی آخوند داریم. مفسر کم داریم. قرآن ما به پنجاه زبان دنیا ترجمه شده است. ولی کتاب مسیحی‌ها، به دو هزار زبان ترجمه شده است. ما در تفسیر قرآن عقب هستیم. ما قصه‌گو نداریم. کسی که بتواند در آموزش‌وپرورش بین بچه‌ها برود و قصه بگوید. از قرآن بگوید، قصه‌های ناب بگوید. ما قصه‌گو و فقیه و مفسر نداریم. بیاییم یکی از بچه‌هایمان را وقف امام زمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) کنیم.
ماجرای من
یادم نمی‌رود پدرم بازاری بود. وقتی طلبه شدم، درودیوار توبیخش کردند. حتی یک‌بار یک بازاری در مغازه پدرم آمد و یک‌چیزی گفت که من خیلی اذیت شدم. کم سن بودم؛ ولی خیلی اذیت بودم. گفت: «اشتباه کردی که گذاشتی پسرت طلبه شود. حواست جمع باشد اشتباه دوم نکنی. گفت: اگر خواستی زنش بدهی زن سید به او بده. چون پسرت گرسنگی خواهد خورد، این کنار سفره زنش بنشیند و نان بخورد؛ گرسنگی نکشد».
خیلی ناراحت شدم. گفتم: خدا به سوسک‌ها روی زمین و سگ‌های ولگرد روزی می‌دهد، من خودم را وقف امام زمان کنم گرسنگی می‌خورم؟ سالیانی گذشته و خیلی‌ها گرسنگی خوردند غیر از من. کسانی که چند اولاد دارند، یکی از بچه‌ها را وقف کنند. البته زوری نمی‌شود و باید بچه خودش بخواهد. اگر بچه خودش دوست ندارد یک بچه دیگر را حمایت کند. برو حوزه علمیه بگو: یک پسری که خوش استعداد باشد و آدم احتمال بدهد فردا مثل مطهری می‌شود، دکتر بهشتی و مفتح می‌شود، درسش را بخواند، من زندگی‌اش را تأمین می‌کنم. اینکه برای امام زمان چراغانی کنیم و شکلات و شیرینی و شربت بدهیم خوب است ولی اینکه انسان یک بچه‌اش را وقف حضرت مهدی کند و بعد به حضرت بگوید: «من این را به تو بخشیدم! خودت دستش را بگیر». این‌یک کار کلیدی است.
منبع: ماهنامه خانه خوبان (برگرفته از سایت سمت خدا)