4- تنفس، تازه کردن هواست، روزه، تازه کردن غذاست
همان‌گونه که تنفس عمیق یک نوع تازه کردن هوای در ریه‌هاست روزه نیز یک تازه کردن مواد غذایی در بدن می‌باشد.
تنفس عمیق برای شستشوی هوای داخل بدن و روزه برای شستشوی الکترولیت‌ها و عصاره‌های غذایی بین بافتی است.
آدمی هر دقیقه 16 نفس می‌کشد هر تنفس یک‌دم و یک بازدم معمولی دارد که شمارش، نوع و مقدار هوایی که وارد و خارج می‌گردد معین بوده و خودکار انجام می‌گیرد ولی تنفس عمیق یک‌دم و بازدم شدیدتری است که طبق دستورات بهداشتی بجای آورده می‌شود.
بهداشت اجازه نمی‌دهد برای تنفس عمیق جز از هوای لطیف و نظیف استفاده کرد به همین ترتیب با یک جمله "مسلمان در ماه رمضان مهمان خداست" آوردن غذای ناسازگار و مسموم‌کننده و غیر حلال را بر سر سفره چنین میزبانی ممنوع ساخته است.
نه آنکه در بقیه سال خوردن غذای حرام و ناسازگار اشکالی نداشته باشد بلکه مقصود این است، چون یکی از خواص روزه دفع سموم است در این ماه مراقبت بیشتری باید نمود که از جذب مجدد سموم جلوگیری به عمل آید. و درواقع ماه رمضان ماه تمرین و آزمایش برای انتخاب سفره‌ای سازگار در سراسر سال است. سفره‌ای که میزبانش "خداست" و میهمانش نباید بر آن مسموم گردد.
تنفس عمیق از هوای لطیف و بازدم هوای آلوده است که تکرار آن سبب می‌شود به‌طورکلی همه ریه‌ها بلکه سراسر بدن تصفیه گردد به همین طریق روزه‌های متوالی نیز موجب خروج کلیه سموم از مجاری و فواصل بین سلولی و بافت‌ها می‌گردد.
اولین تنفس عمیق سبب می‌شود نزدیک به دو لیتر هوا که 5/1 لیتر بیشتر از هوای دم عادی است بنام هوای تکمیلی وارد ریتین گردد و در بازدم شدید و عمیق باز 5/3 لیتر هوا که مجموعه‌ای از بازدم عادی و هوای اندوخته است بنام ظرفیت حیاتی از دهان خارج می‌شود و چون در بازدم بسیار عمیق هم شش‌ها نمی‌توانند کاملاً روی‌هم جمع شوند لذا حدود یک لیتر هوا به نام هوای همیشگی در ریه‌ها باقی می‌ماند، اینک باز برای تصفیه باقیمانده یک تنفس عمیق دیگر دستور داده می‌شود که می‌توان حساب کرد پس از چند مرتبه، هوای داخل ریه‌ها کاملاً نزدیک به هوای تازه خواهد بود. روزه نیز به همین نحو است که روز اول مقداری از تمام اندوخته‌های اضافی که بسیاری از آنها برای اعضا مسمومیت نسبی دارد از بدن خارج می‌شود و جای آنها را جذب‌شده‌های تازه می‌گیرد و به همین نحو چنانچه خواهیم گفت با تکرار روزه گویا منبع آبی را که راکد بوده هر روز مقداری از آن را برداریم و آب پاکیزه بجای آن بریزیم تا اینکه به‌طورقطع یک ماه بگذرد پس‌ازاین مدت بدن غوطه‌ور در آب‌ها و الکترولیت‌ها و عناصر تازه‌ای خواهد بود.
5- یک بحث جالب علمی در مورد روزه
بفرمائید سه لیوان مایع برای خوردن بیاورند. سه لیوان موجود آب آشامیدنی، آب هندوانه و شیر گاو است- به عبارتی مایعات جداشده از جماد- نبات- حیوان.
ساختمان شیر (آب حیوان) نزدیک‌تر و سازگارتر به بدن است و در درجه دوم آب گیاه و آخر آب آشامیدنی.
آب قسمت اعظم هر سه را تشکیل می‌دهد و پس از خوردن باید آب زیادی به‌صورت ادرار و غیره دفع گردد اما:
آب سنگ (آب آشامیدنی) پس از چند روز (شاید 12 روز) خارج می‌شود آب گیاه بیشتر و باز آب حیوان زیادتر، بدین معنی که آب شکاف سنگ‌ها جذب و وارد خون و سرانجام بین نساج و بافت‌ها قرار گرفته آب موجود و ذخیره 12 روز قبل را خارج می‌سازد.
ذرات رادیواکتیو به غذایی افزودند و به کیفیت هضم و جذب و دفع آن با دنبال کردن ذرات وقوف حاصل کردند.
برای روشن شدن مطلب و اینکه مقصود ما از بحث چیست تحت عنوان مطالعات متابولیسمی شرحی داده می‌شود!
(Metabolism – Studies) (مطالعات متابولیسمی):
آنچه می‌خوریم تصور می‌شود صرف سوختن و تهیه انرژی برای بدن می‌شود و دفع می‌گردد ولی تصوری نادرست بوده، این‌گونه است که بدن عنوان حوضی داشته که غذا از طرفی وارد و از طرف دگرش خارج می‌شود، مثلاً مواد قندی از جانبی وارد شده و از جانب دگر به مصرف سوختن رسیده دفع می‌گردد و آن را حوض متابولیسمی (Metabolic – Pool) نامیده‌اند. آنچه وارد می‌شود تازه است و باید تازه هم باشد و آنچه خارج می‌شود از مانده‌ها و کهنه‌هاست و باید هم فاسدها و مانده‌ها خارج شوند (چنانچه تطهیر ظرف جهانی نیز چنین است که تازه‌ها و کودکان بیایند و مانده‌ها و فرتوت‌ها بروند).
اکسیژنی که امروز وارد بدن می‌شود 6 ماه بعد خارج شده و کلسیم امروز 180 روز بعد مصرف می‌گردد.
اگر ازت رادیواکتیو در غذا باشد چند هفته بعد آن را در ادرار می‌بینیم.
برای تعیین خط سیر کربن معمولی، کربن دیگری که وزن اتمی 14 دارد بکار می‌برند.
کربن گلوکز معمولی 12 است و اگر 14 باشد گلوکز رادیواکتیو است که مدت‌ها به‌صورت گازکربنیک به‌عنوان یک کاتالیزور در بدن می‌ماند و سپس دفع می‌شود و همین‌طور برای اکسیژن با وزن اتمی 15 آن را انتخاب می‌نمایند که نصف عمرش 124 ثانیه است.
اکسیژنی که در تانک و کپسول است 15 است و اگر با این اکسیژن گازکربنیک در بدن درست شد به علت آنکه با آهک جذب‌شده باید رادیواکتیو باشد و به علت ماندن این عناصر در بدن است که بدن را حوض متابولیسم می‌نامند و وارد شدن نوها به بدن و خروج کهنه‌ها و توقف فی‌مابین را - Dynamic State.
هم‌اکنون فکر کنید بااین‌همه سروصدا که در خوردن یک‌ذره آب به وجود می‌آید آیا کافی است که با چند روز روزه‌داری توقع داشت که همه فاسدها و کهنه‌ها جای خود را به تازه‌ها بدهند یا باید با روزه‌های متوالی به چنین نتیجه و مقصودی رسید؟
منبع: تبیان