بحث حجاب و رعایت پوشش الهی مورد هجمه زیادی واقع‌شده است. ازآنجایی‌که معمولاً همه شبهه‌های مسئله حجاب هماهنگی مفهومی و خواستگاه مشترکی دارند. لذا عیار بازشناسی معارف حق از باطل ضرورت دارد. در این بخش به طرح کلی شبهات و تردیدها پرداخته با نگاهی به آموزه‌های دینی سعی می‌کنیم پاسخ‌های مناسبی ارائه دهیم. یادمان باشد: امروزه بیشتر انگیزه‌های مخالف حجاب از عدم تسلط بر مفاهیم دینی بوده نه اینکه از عدم پذیرش باشد.
اشکال: حجاب آزادی انسان را محدود می‌کند و اصلاً مخالف آزادی است.
پاسخ:
یکم: رعایت پوشش الهی مانند بسیاری از قوانین باعث تأمین سلامت روحی، اخلاقی و امنیتی فرد هستند و چون نمی‌توان قوانین فردی و اجتماعی را مخالف آزادی دانست پس دستور حجاب را نیز نمی‌توان مخالف آزادی دانست.
دوم: اگر حجاب را به معنی زندانی کردن در خانه و منزوی شدن او از اجتماع بدانیم، برداشت‌های بسیار غلطی از این حکم الهی داشته‌ایم، زن وظیفه دارد که به هنگام مواجهه با مرد نامحرم و نیز حضور در جامعه پوشش اسلامی را رعایت کند.
سوم: اگر رعایت بعضی آداب دینی زن یا مرد را مقید کند که در رفتارهایشان امنیت اخلاقی را از بین نبرند و طوری راه بروند و لباس بپوشند که نمایشگاه نگاه‌های هرزه نشوند چنین چیزی را نمی‌توان زندانی کردن یا بردگی نامید و آن را مخالف آزادی فرد دانست.
چهارم: آری اگر کسی بگوید زن را باید در خانه حبس و در را به رویش قفل کرد و به‌هیچ‌وجه اجازه بیرون رفتن به او نداد، البته این با آزادی طبیعی و حیثیت انسانی و حقوق خدادادی زن منافات دارد. چنین چیزی در حجاب‌های غیر اسلام بوده است ولی در اسلام نبوده و نیست (1)
پنجم: شما اگر از فقها بپرسید آبا صرف بیرون رفتن زن از خانه حرام است جواب می‌دهند نه اگر بپرسید آیا خرید کردن زن ولو اینکه فروشنده مرد باشد حرام است پاسخ می‌دهند حرام نیست. آیا شرکت کردن در مجالس و اجتماعات ممنوع است؟ بازهم جواب منفی است چنان‌که در مساجد و مجالس مذهبی و پای منبرها شرکت می‌کنند و کسی نگفته است که صرف شرکت کردن زن درجاهایی که مرد هم وجود دارد حرام است آیا تحصیل زن، فن و هنر آموختن زن و بالاخره تکمیل استعدادهایی که خداوند در وجود اون نهاده است حرام است؟ باز جواب منفی است. فقط دو مسئله وجود دارد یکی اینکه باید پوشیده باشد و بیرون رفتن به‌صورت خودنمایی و تحریک‌آمیز نباشد. دیگر اینکه مصلحت خانوادگی ایجاب می‌کند که خارج شدن زن از خانه توأم با جلب رضایت شوهر و مصلحت‌اندیشی او باشد. البته مرد هم باید در حدود مصالح خانوادگی نظر بدهد نه بیشتر. گاهی ممکن است رفتن زن به خانه اقوام و فامیل خودش هم مصلحت نباشد. (2)
منابع:
1-مرتضی مطهری، مجموعه آثار، ج 19، ص 448
2-همان