این‌چنین احساس کردم بین رؤیا بارها
می‌زنم بوسه به دست‌وپایت آقا بارها
خواستم تا مهزیارت باشم امّا روز و شب
سبز شد در پیش رو «امّا ـ اگرها» بارها
با چنین وضع وخیم و روبه‌قبله بودنم
حال‌وروزم را شدی هر روز جویا بارها
ای طبیبی که به دنبال مریضت می‌روی
با وجودی که مرا کردی مداوا بارها...
... کور بودم که تو را نشناختم، عیب از من است
شد حجاب دیدگانم حب دنیا بارها
این‌همه گفتی که دور معصیت را خط بکش
من ولیکن کرده‌ام امروز و فردا بارها
چشم‌پوشی از گناهان معنی‌اش این است که
با تغافل می‌کنی با من مدارا بارها
کشتی اُنس مرا طوفان شهوت غرق کرد
ریخته بار مرا در قعر دریا بارها
جنس نامرغوب بیخ ریش صاحب می‌شود
آه آقا روی دستم مانده حالا «بارها»
بارهایم را خریدی‌ای خریدار کریم
مادرت بس که سفارش کرد من را بارها
شاعر: محمد فردوسی