نفس‌های آتشین تو، در کلمه کلمه معجزه جاویدانت تا همیشه زنده است و «کلام» ـ که اعجاز توست ـ هر بار با زبانی دیگر و بیانی دیگر، خوانده می‌شود و اوج می‌گیرد.
کلام تو که همان کلام الهی است، همچون چشمه‌ای لایتناهی است و هنوز بر دشت‌های دور و کویر خشک جان‌های مرده نازل می‌شود.
هنوز صدای «إِقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذیِ خَلَقَ» است که می‌آید و در غارهای تفکر مشتاقان، ندای عرش را برمی‌انگیزد.
هنوز صدای «اِقْرَأْ وَ رَبُّکَ الاْءَکْرَم»، دیدگان حقیقت‌طلب را به خوانش صحیفه‌های رحمت فرامی‌خواند و دست‌های شکرگزار را به نوشتن کتیبه‌های تفسیر.
پیامبر خواهد رفت، ولی هر باره هزاران جان تحول‌یافته مثل پیامبر خواهند آمد و هزاران بار دیگر نغمه‌های الهام، دهان‌به‌دهان تکثیر خواهد شد