امروز رو به دختری 16 ساله اختصاص می‌دهم که اسمش ملاله است. او چند وقت پیش در خیابان‌های خاکی و جنگ‌زده پاکستان به مدرسه می‌رفت اما امروز این دختر پاکستانی و مسلمان ورد زبان مردم دنیا شده است و او را در ردیف آنجلینآجولی و باراک اوباما قرار می‌دهند...
داستان زندگی او خیلی جالب است. او به‌عنوان شجاع‌ترین دختر جهان نام گرفته است...
ملاله یوسف زی متولد 21 تیر 1376 که البته مطابق با روز حجاب هم هست در ایالت سوات پاکستان به دنیا آمد. او در سن 11 سالگی با نام مستعار گل ماکی شروع به وبلاگ نویسی علیه طالبان کرد و تنها خواستهٔ او حق تحصیل کودکان بود.
با تسلط چند سال پیش طالبان بر این منطقه تحصیل دختران ممنوع می‌شود و همه مدارس دخترانه با حمله و تهدید اعضای گروه طالبان مجبور به تعطیلی می‌شوند. ملاله که پدرش مدیر یک مدرسه در همان منطقه است این شرایط را نمی‌پذیرد و شروع به تلاش برای ایجاد امکان تحصیل دختران در سوات می‌کند. مطالبی در دفاع از حق تحصیل دختران در روزنامه‌های محلی و بین‌المللی چاپ می‌کند و خیلی زود تبدیل به پرچم‌دار تلاش برای احقاق حق تحصیل دختران در آن منطقه می‌شود.
طالبان ملاله را تهدید به قتل و قتل‌عام خانواده‌اش کردند ولی ملاله باز به فعالیتش ادامه داد تا اینکه یک روز وقتی با دوستانش در اتوبوس مدرسه بود، گروهی از طالبان اتوبوس را متوقف می‌کنند و بالا می‌آیند و می‌گویند: «بگویید کدام یک از شما ملاله است وگرنه همه ی تان را می‌کشم.» ملاله شناسایی می‌شود و مورد اصابت گلوله به سر و گردنش می‌شود.
او را به بیمارستان منتقل می‌کنند و خوشبختانه او زنده می‌ماند. با بهبود نسبی حال ملاله، او به بیمارستان سلطنتی ملکه الیزابت در انگلستان منتقل می‌شود و به هوش می‌آید.
درزمانی که ملاله در انگلستان به سر می‌برد هزاران پیام و دسته‌گل از سوی طرفداران او از سرتاسر جهان به سمت بیمارستان روانه می‌شود و گروه‌های طرفدار صلح و حقوق بشر به یاد او شب‌ها جلوی بیمارستان شمع روشن می‌کنند. هزاران رسانه در مورد موضوع او کار می‌کنند و خیلی زود تبدیل به یکی از پرطرفدارترین سوژه‌های رسانه‌ای می‌شود.«بان‌کی‌مون» دبیر کل سازمان ملل برای او پیامی‌می‌نویسد و در آن می‌گوید که مشخص است که طالبان از چه می‌ترسد: «دختری کتاب در دست».
ملاله در سازمان ملل سخنرانی می‌کند و دبیر کل سازمان ملل با صحبت‌های او اشک می‌ریزد، سخنرانی او در بیشتر شبکه‌های بین‌المللی رسانه‌های جریان اصلی به‌طور مستقیم پخش می‌شود. آن روز برای رسانه‌های دنیا روز ملاله است.
«افتخارات ملاله»
او جایزه صلح بین‌المللی کودکان را دریافت کرد. حکومت پاکستان به او جایزه شجاعت داد، وی همچنین برنده جایزه صلح بین‌المللی «تیپرری» شد. کسب جایزه «صلح معتبر» در اروپا به دلیل اراده و شجاعتش در حمایت از حق تحصیل برای دختران، جایزه «آزادی اندیشه پارلمان اروپا» موسوم به «جایزه آزادی افکار ساخاروف»، کسب نشان «شهروند افتخاری کانادا»، قرار گرفتن در لیست نامزدهای دریافت جایزه نوبل صلح ۲۰۱۳، کسب لقب «انسان دوست سال» از سوی پوهنتون هارورد، از دیگر افتخارات «ملاله» است.
همچنین مجلهٔ تایمز او را پس از باراک اوباما دومین شخصیت جهان در سال ۲۰۱۲ نامید و قرار است که دیویس گاگنهایم در همکاری مشترک با «والتراف پارکس» مستندی درباره زندگی وی بسازد و سرانجام ۱۰ اکتبر به نام روز «ملاله» از سوی دبیر کل سازمان ملل متحد تعیین شد.
او همچنین موسسه خیریه تأسیس کرد که ستارگان سینمایی ازجمله آنجلینآجولی به این خیریه کمک کردند.
نقاشی از او توسط نقاش بریتانیا «جاناتان یئو» کشیده شده است و در گالری ملی پرتره در لندن به فروش گذاشته شد تا درآمد حاصل از آن به خیریه ملاله داده شود.
کتاب «منم ملاله»
کتاب خاطرات ملاله یوسف زی با عنوان «منم ملاله» ترجمه شده و در نمایشگاه کتاب تهران عرضه می‌شود.
این کتاب شرح خاطرات ملاله یوسف زی از زمانی است که مورد اصابت گلوله طالبان قرار گرفت تا زمانی که به انگلیس منتقل شد. او همچنین در این کتاب به شرح فعالیت‌های فرهنگی‌اش در محل سکونتش دره سوات می‌پردازد که یکی از مراکز حضور طالبان در پاکستان است.
این کتاب با ویرایش کریستینا لمب - خبرنگار انگلیسی - نوشته شده و کتابی است که ورود آن به مدرسه‌های خصوصی پاکستان ممنوع شده است.
«منم ملاله» به‌زودی با شمارگان 1000 نسخه و قیمت 18 هزار تومان در انتشارات نگاه منتشر و در نمایشگاه کتاب عرضه می‌شود.
متن سخنرانی ملاله در سازمان ملل متحد قرار دارد
یک کودک، یک معلم، یک‌قلم و یک کتاب می‌تواند دنیا را تغییر دهد
به نام خداوند بخشنده مهربان
دبیر کل محترم سازمان ملل متحد، جناب آقای بان‌کی‌مون، رئیس محترم مجمع عمومی، جناب آقای ووک جرمیک، نماینده محترم ویژه سازمان ملل متحد در آموزش جهانی، جناب آقای گوردن براون
بزرگان محترم و برادران و خواهران عزیز
این مایه افتخار من است که امروز بتوانم دوباره و بعد از مدت زیادی سخن بگویم. بودن در اینجا و در میان افرادی چنین قابل‌احترام، لحظه بسیار مهمی‌در زندگی‌ام ست.
نمی‌دانم سخنانم را از کجا شروع کنم. نمی‌دانم مردم از من انتظار دارند چه بگویم؛ اما پیش از هر چیز، از همه شما و از هرکسی که برای بهبود سریع من و زندگی دوباره‌ام دعا کرد سپاسگزارم که ما همه نزد خدا برابریم. این حجم عشق و علاقه مردم به من برایم باورکردنی نیست. من هزاران کارت آرزو و هدیه از سرتاسر جهان دریافت کردم. از تک‌تک آن‌ها متشکرم. از تک‌تک کودکانی که کلمات پاک و صادقشان مشوق من بود، سپاسگزارم. از همه بزرگ‌ترهایی که دعاهایشان مرا قوی‌تر کرد ممنونم.
همچنین از پرستاران، پزشکان و همه کارکنان بیمارستان‌ها در پاکستان و بریتانیا و همچنین که مرا در بهبود و به دست آوردن توانایی و قدرتم همراهی کردند، تشکر می‌کنم.
من از ابتکار آقای بان‌کی‌مون، دبیر کل سازمان ملل متحد و نیز کار آقای گوردن براون، نماینده ویژه سازمان ملل برای اولویت دادن به آموزش جهانی، «آموزش مقدم بر هر چیز» حمایت و از راهبری‌های هر دوی آن‌ها سپاسگزارم. آن‌ها الهام‌بخش همه ما در کارهایمان هستند.
خواهران و برادران عزیز، یک‌چیز را به یاد داشته باشید. روز ملاله، روز من نیست. امروز روز تمام زنان، تمام پسرها و دخترهایی است که صدایشان را برای حقوقشان بالا برده‌اند. صدها فعال حقوق بشر و مددکار اجتماعی وجود دارند که تنها از حقوق بشر سخن نمی‌گویند، بلکه برای دستیابی به هدفشان برای آموزش، صلح و برابری مبارزه می‌کنند. هزاران انسان توسط تروریست‌ها کشته و میلیون‌ها نفر زخمی‌شده‌اند. من تنها یکی از آن‌ها هستم.
من اینجا ایستاده‌ام… یک دختر، میان بسیاری دیگر.
من سخن می‌گویم – نه‌تنها از جانب خودم که از طرف تمام دختران و پسران من صدایم را بلند می‌کنم – نه آن‌قدر که فریاد بزنم، آن‌قدر که صدای کسانی که صدایی ندارند شنیده شود.
آن‌هایی که برای حقوقشان مبارزه کرده‌اند:
حقشان برای زندگی در صلح
حقشان برای کرامت و شأن انسانی
حقشان برای دسترسی به فرصت‌های برابر
و حقشان برای تحصیل
دوستان عزیز، نهم اکتبر سال ۲۰۱۲، طالبان طرف چپ پیشانی من را هدف گرفتند. آن‌ها به دوستانم هم شلیک کردند. آن‌ها فکر کردند گلوله‌ها می‌توانند ما را ساکت کنند؛ اما آن‌ها شکست خوردند؛ و بعد، از میان سکوت، هزاران صدا برخاست. تروریست‌ها گمان می‌کردند آن‌ها می‌توانند هدف ما را تغییر دهند و ما را از آرزوهایمان بازدارند، اما هیچ‌چیز در زندگی من تغییر نکرد مگر اینکه ناتوانی، ترس و ناامیدی در من مرد. قدرت، توانایی و شجاعت به دنیا آمد. من همان ملاله هستم. آرزوهایم همان‌هاست. امیدهایم همان‌هاست. آرمان‌هایم همان‌هاست.
من اینجا آمده‌ام تا برای حق همه کودکان برای برخورداری از آموزش و تحصیل سخن بگویم.
من حتی از آن فرد طالبان که مرا هدف گلوله قرار داد متنفر نیستم. حتی اگر در دستم اسلحه‌ای داشته باشم و او جلوی من ایستاده باشد، من به او شلیک نخواهم کرد. این شفقت را من از محمد، پیامبر رحمت، آموخته‌ام
خواهران و برادران عزیز، ما اهمیت نور را وقتی درمی‌یابیم که تاریکی را می‌بینیم و اهمیت صدایمان را وقتی درمی‌یابیم که ساکتیم. به همین دلیل هم ما در سوات، در شمال پاکستان، وقتی تفنگ و اسلحه‌ها را دیدیم، فهمیدیم قلم و کتاب چقدر اهمیت دارد.
این سخن حکیمانه که می‌گوید «قلم از شمشیر تیزتر است» درست است. افراط‌گرایان از کتاب و قلم هراس دارند. قدرت آموزش با آن‌ها مبارزه می‌کند. آن‌ها از زنان می‌ترسند. قدرت صدای زنان با آن‌ها مبارزه می‌کند؛ و به همین دلیل هم ۱۴ دانشجوی پزشکی را در کتا و بسیاری از معلم‌های زن و مبارزان با فلج اطفال را در خیبر پختون خوا و فتا کشتند. به همین دلیل است که هر روز به مدارس حمله می‌کنند. آن‌ها از تغییر که ما به جامعه می‌آوریم ترسیده‌اند و می‌ترسند.
من به یاد می‌آورم پسری را که در مدرسه ما در پاسخ به خبرنگاری که از او پرسیده بود چرا طالبان با تحصیل مخالف‌اند، به کتابش اشاره کرد و به‌سادگی جواب داد: «طالب نمی‌داند در این کتاب چه نوشته است» آن‌ها فکر می‌کنند خدا موجودی کوچک و محافظه‌کار است که دختران را به خاطر رفتن به مدرسه به جهنم می‌فرستد. تروریست‌ها از اسم اسلام و جامعه پشتون به نفع خواسته‌های خود سوءاستفاده می‌کنند. پاکستان کشوری مردم‌سالار و صلح‌طلب است. پشتون‌ها برای دختران و پسرانشان آموزش می‌خواهند؛ و اسلام، دین صلح، انسان‌دوستی و برادری است. اسلام می‌گوید نه‌تنها هر کودکی حق بهره‌گیری از تحصیل دارد، بلکه تحصیل را وظیفه و مسئولیت آن‌ها می‌داند.
دبیر کل محترم، صلح لازمه آموزش و تحصیل است. در بسیاری از بخش‌های جهان، به‌ویژه در پاکستان و افغانستان، تروریسم، جنگ و درگیری مانع رفتن کودکان به مدرسه‌هایشان است. ما واقعاً از این جنگ‌ها خسته شده‌ایم. زنان و کودکان در بسیاری از مناطق جهان به صورت‌های گوناگونی رنج می‌کشند. در هند، کودکان بی‌گناه و فقیر قربانی کار کودکان هستند. بسیاری از مدرسه‌ها در نیجریه خراب شده‌اند. مردم افغانستان در طی دهه‌ها از افراطی‌گری‌ها آسیب دیده‌اند. دختران جوان باید کارهای خانگی را در چارچوب کودکان کار انجام دهند و مجبور به ازدواج در سنین پایین می‌شوند. فقر، بی‌خبری، بی‌عدالتی، نژادپرستی و محرومیت از حقوق بنیادین مهم‌ترین مشکلاتی هستند که زنان و مردان با آن روبرو هستند.
دوستان عزیز، من امروز بر حق تحصیل زنان و دختران متمرکز شده‌ام، چراکه آن‌ها بیش از هر چیز از آن رنج می‌برند. زمانی بود که زنان فعال مدنی از مردان می‌خواستند برای حقوقشان به پا خیزند؛ اما این بار، ما این کار را خودمان خواهیم کرد. من به مردان نمی‌گویم درباره حقوق زنان سخن نگویند، بلکه بیشتر بر استقلال زنان برای مبارزه برای خود تأکید می‌کنم. خواهران و برادران عزیزم، حالا زمان سخن گفتن است.
امروز، ما از رهبران دنیا می‌خواهیم استراتژی‌ها و سیاست‌گذاری‌هایشان را به نفع صلح و کامیابی تغییر دهند.
ما از رهبران دنیا می‌خواهیم که در تمام مذاکرات صلح از حقوق زنان و کودکان حمایت کنند. معامله‌ای که بر ضد شأن انسانی و حقوق زنان و کودکان عمل کند، غیرقابل‌قبول است.
ما از دولت‌ها می‌خواهیم آموزش رایگان و اجباری را برای کودکان در سراسر جهان را تضمین کنند.
ما از دولت‌ها می‌خواهیم با تروریسم و خشونت، برای حفاظت از کودکان از آسیب و خشونت مبارزه کنند.
ما از ملت‌های توسعه‌یافته می‌خواهیم از گسترش فرصت‌های آموزشی برای دختران در جهان درحال‌توسعه حمایت کنند.
ما از جوامع می‌خواهیم بردبار باشند و برای تضمین آزادی زنان از پیش‌داوری بر اساس طبقه، عقیده، مذهب، دین یا جنسیـت بپرهیزند تا آن‌ها بتوانند شکوفا شوند.
ما از خواهران و برادرانمان در تمام جهان می‌خواهیم شجاع باشند و قدرتی را که در بینشان نهفته است به آغوش کشند و به توان بالقوه خود پی برند.
برادران و خواهران عزیز، ما مدرسه و آموزش را برای آینده روشن تمام کودکان می‌خواهیم. ما سفر خود را تا مقصدمان که صلح و آموزش برای همه است ادامه می‌دهیم. هیچ‌کس نمی‌تواند موجب توقف ما شود. ما برای حقوق خود سخن می‌گوییم و تغییر را از صدای خود به ارمغان می‌آوریم. ما باید به قدرت و توانایی کلمات و سخنانمان پی بریم. گفته‌های ما می‌تواند دنیا را تغییر دهد، چراکه ما همه در کارزار آموزش با هم هستیم و متحدیم. اگر بخواهیم به هدف خود دست یابیم، باید خود را با سلاح دانش توانمند سازیم و سپری از اتحاد و با هم بودنمان بسازیم.
خواهران و برادران عزیز، ما نباید فراموش کنیم که میلیون‌ها نفر از فقر، بی‌عدالتی و بی‌خبری در رنجند. ما نباید فراموش کنیم که میلیون‌ها کودک به مدرسه نمی‌روند. ما نباید فراموش کنیم که خواهران و برادرانمان در انتظار آینده‌ای روشن و صلح‌آمیز هستند.
پس بیایید موجی جهانی برای مبارزه با بی‌سوادی، فقر و تروریسم به راه اندازیم و کتاب‌ها و قلم‌ها مان را که قوی‌ترین اسلحه‌های ما هستند برداریم.
یک کودک، یک معلم، یک قلم و یک کتاب می‌تواند دنیا را تغییر دهد.
آموزش تنها راه‌حل است.
آموزش مقدم بر هر چیز.
به همان نحوی که ملاله به اهمیت علم توجه می‌کند.
خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: «قل هل یستوی الذین یعلمون و الذین لا یعلمون، انما یتذکر اولوا الالباب؛ بگو آیا دانایان با نادانان مساوی‌اند؟ جز این نیست که تنها خردمندان یادآور می‌شوند»
امیدوارم روزی همهٔ ما، برای خواسته‌های دینمان این‌چنین تلاش کنیم و در دنیا بدرخشیم
آفرین ملاله!
منبع: ملکه حجاب