حضرت علی (علیه‌السلام) به همام می‌فرماید: «عَظُمَ الخالِقُ فی أنفسِهم و صَغُر ما دون ذلک»(نهج البلاغه، خطبه 193) یعنی چون خداوند در روح آنها عظمت دارد، غیر خدا هرچه باشد کوچک جلوه می‌کند. تا وقتی روی زمین هستیم، یک هکتار زمین برای ما بزرگ است، امّا اگر سوار هواپیما شدیم هرچه هواپیما بالاتر برود، این قطعه زمین برای ما کوچک‌تر می‌شود.
اگر توجهی به پول‌های موجود در بانک بکنیم، سرمایه خود را ناچیز خواهیم دید. اگر به تسبیح گفتن همه موجودات توجه داشته باشیم، گفتن چند «سبحان الله» را چیزی نمی‌دانیم. اگر به کتابخانه‌های بزرگ و مهم دنیا نگاه کنیم، مطالعه چند کتاب ما را مغرور نخواهد کرد.
وقتی به امام سجاد (علیه‌السلام) گفتند: چرا این‌قدر عبادت می‌کنی؟ فرمود: عبادت من کجا و عبادت علی بن ابیطالب کجا!
خداوند در قرآن به پیامبرش می‌گوید: یادی از سختی‌های انبیای گذشته کن تا سختی‌ها برای تو آسان و سبک شود. آری، اگر به پشت سر نگاه کنیم و راه رفته را ببینیم مغرور می‌شویم، باید به راه نرفته نظر دوخت تا به فکر رفتن بیفتیم.
منبع: پایگاه اطلاع‌رسانی درس‌هایی از قرآن