از مصداق‌های برجسته و آشکار نزول وحی و تنزل فرشته بر ائمه اطهار (علیهم‌السلام)، وقایع شب قدر است. ازاین‌رو، به پیروان خود فرمودند: با سوره مبارکه قدر بر امامت ما احتجاج کنید و بدانید که در بحث و استدلال، پیروز می‌شوید؛ چون پس از رسول اکرم (صلیاللهعلیهواله)، حجت خدا بر خلق او همین سوره، است. این سوره سرور دین و بزرگ‌ترین دلیل مذهب شما و نهایت داشتن ماست. امام باقر (علیه‌السلام) نیز فرمود: «یا معشر الشیعه! خاصموا بسوره (انا انزلناه) تفلجوا، فوالله آنها لحجه الله تبارک و تعالی علی الخلق بعد رسول الله (صلیاللهعلیهواله) و آنها لسیده دینکم وانها لغآیه علمنا...».1
آن بزرگواران، روش استدلال را این‌گونه آموخته‌اند که: به منکران امامت ما بگویید آیا با رحلت پیامبر اکرم (صلیاللهعلیهواله)، شب قدر نیز از بین رفت یا باقی است؟ بی شک، باید بگویند باقی است.2
پس‌ازآن بگویید: اگر هر سال، شب قدر دارد و فرشتگان در آن نازل می‌شوند و اسرار سالانه (من کل امر) را با خود می‌آورند، فرشتگان بر چه کسی نازل می‌شوند و چرا این اسرار را می‌آورند؟ اگر این اسرار را می‌آورند که برگردانند، چرا می‌آوردند و چرا نازل می‌شوند؟ و اگر این اسرار را به‌قصد دادن به کسی می‌آورند، آن فرد کیست؟ ناچار باید بگویند انسان کامل و ولی آن عصر، محل نزول فرشتگان و میزبان آنان است و فرشتگان، اسرار سالانه را می‌آورند تا به او بدهند.3
نزول ملائکه در شب قدر و شرفیابی آنها به حضور امام معصوم (علیه‌السلام)، چنان زیاد است که در روایتی از امام باقر (علیه‌السلام) آمده است: «ان الملائکة یطوفون بنا فیها؛ همه فرشتگان در شب قدر به دور ما طواف می کنند طواف میکنند».4
اگر این همه فرشته بر امامان معصوم (علیهم‌السلام) نازل می‌شوند و این همه علوم را برای آنان می‌آورند، ناگزیر ایشان «مُخْتَلَفُ الْمَلائِکة» و «مَهْبَطُ الْوَحْی» و «خُزّان العلم» خواهند بود.
1. همان، ص 249.
2. «تنزل» فعل مضارع است و دلالت بر استمرار می‌کند. ابوذر (رضی الله عنه) نیز می‌گوید: از رسول خدا (صلیاللهعلیهواله) پرسیدم: ایا لیلة القدر اختصاص به عصر انبیا دارد و پس از آنان از بین می‌رود یا ادامه دارد؟ حضرت رسول اکرم (صلیاللهعلیهواله) فرمود: تا روز قیامت باقی است. نورالثقلین، ج 5، ص 620.
3. نک: الکافی، ج 1، ص 249.
4. نورالثقلین، ج 5، ص 639، ح 105.
منبع: مجله اشارات