گاهی یک ویروس وارد بدن می‌شود و تمام بدن را فلج می‌کند.
گاهی یک جرقه زده می‌شود و منطقه‌ای به آتش کشیده می‌شود.
گاهی یک حسادت سبب توطئه قتل یوسف می‌شود.
گاهی لقمه حرام یا طمع رسیدن به حکومت، انسان را تا کشتن امام حسین (علیه‌السلام) پیش می‌برد.
معمولاً هر گناهی، زمینه‌ساز گناه بزرگ‌تری است. قرآن در این زمینه می‌فرماید: «بَلی مَن کسب سیّئةً و أحاطت به خَطیئتُه فاولئک أصحابُ النّار هم فیها خالدون»(سوره بقره، آیه 8) کسی که به سراغ خلافی رود و آثار شوم آن خلاف او را احاطه کند، برای همیشه در دوزخ خواهد بود.
اگر پرده حیا پاره شود، گناه برای انسان راحت می‌شود. به همین دلیل در دعای کمیل می‌خوانیم: «الّلهم اغفِر لی الذّنوب الّتی تَهتک العِصَم» یعنی خداوندا! آن گناهانی که پرده عصمت و پاکی را هتک و پاره می‌کند، بر من ببخش.