«... فَاسْتَبِقُوا الْخَیرَاتِ...»1
«در خوبی ها بر یکدیگر پیشی بگیرید...»
در روایت معروفی آمده است: «بالاتر ازهر نیکی، نیکی دیگری هست،تا آنجا که انسانی در راه خدا به شهادت برسد که بالاتر از آن چیز دیگری نیست.»
این خبر بزرگ شهادت، چسان جلوه گری می‌کرد و چگونه مشتاقان را به سبقت از یکدیگر در آن عرصه آسمانی نینوا، می‌کشانید که تا یاران حسین (علیه‌السلام) زنده بودند، اجازه نمی‌دادند که یک نفر از خاندان بنی‌هاشم، پای به میدان بگذارد و فرزند برومند حسین، علی‌اکبر، در میان بنی‌هاشمی‌ها، سبقت می‌گرفت و هرکدام بر دیگری!
در شب عاشورا، زمانی که بزرگ پاسدار کربلا، زینب (سلام‌الله‌علیها) از امام می‌پرسد که آیا یاران همراه را آزموده‌ای یا خیر؛ در جواب می‌فرمایند: «به خدا قسم که آن ها را آزموده ام ! آن هارا جز "اشوش" و "اقعس" نیافتم».
یعنی، در برابر مرگ با لبخند و بی‌اعتنایی و قیافه دلیرانه و باصلابت برخورد می‌کنند.
آنان که چنین روحیه‌ای دارند، چرا سبقت به خیر بزرگ شهادت گیرند؟
اگر یک‌هزارم این روحیه به مسلمانان امروز، انتقال یابد، جنایتکاران صهیونیست، آن‌همه فجایع جان‌خراش فلسطین، نمی‌آفریدند و «تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل».
1. البقرة، آیه 148.
منبع: سفری به ژرفای دریا، علی رهبر