... صِرَاطَ الَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیهِمْ... (حمد، 7)
«... و ما را به صراط و راه مستقیم کسانی که مشمول انعامشان کردی...»
«اِنعام شدگان» چه کسانی هستند؟
وَ مَنْ یطِعِ اللَّهَ وَ الرَّسُولَ فَأُولٰئِکَ مَعَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیهِمْ مِنَ النَّبِیینَ وَ الصِّدِّیقِینَ وَ الشُّهَدَاءِ وَ الصَّالِحِینَ وَ حَسُنَ أُولٰئِکَ رَفِیقاً. (نساء، 69)
«آنان که از خدا و پیامبر اطاعت کنند، در جمله کسانی درمی آیند که خداوند، آنان را مشمول انعام (و اکرام) خود کرده است. با پیامبران و راستان و شهیدان و صالحان (قرار می دهد) اینان همراهان و رفیقان خوبی هستند!».
پس انعام شدگان اصلی، چهار گروه انبیاء، صدیقین، شهیدان و صالحان‌اند و مطیعان راستین خدا و رسول، با آن چهار گروه خواهند بود؛ و ما در نمازهای خود – که نماز بی سوره حمد، نماز نیست و در هر حمد، «صِرَاطَ الَّذِینَ» ذکر شده – از خداوند می‌طلبیم که ما را به راه انبیاء، صدیقان، شهیدان و صالحان و مطیعان از خدا و رسول، هدایت کند.
بر اساس نصوص فراوان، حسین بن علی (علیه‌السلام) امام است و صدیق و صالح و شهید (بلکه سید شهیدان عالم). همراهان آن راد شهید تاریخ نیز، جایگاه بسیار ممتازی دارند و مصداق برخی از عنوان‌های چهارگانه (شهید، صالح و صدیق بعد از امام معصوم).
پس هر نمازگزاری – شیعه یا سنی – در صورت عنایت به این ارتباط و پیوندی که در آیات، مشاهده نمودید، طالب هدایت بسان هدایتی است که خدا به انبیاء، صدیقین، صالحان و شهیدان عنایت نموده است.
حال، سؤال من این است که آیا نحوه درخواست ما، تقاضای دمیدن روح سلحشوری حسینی و زندگی به‌سان عزت و افتخار حسینی نیست؟
منبع: سفری به ژرفای دریا، علی رهبر