صُومُوا تَصِحُّوا
مهم ترین پیام بهداشتی ماه مبارک رمضان، کم خوری و پرهیز از زیاده روی در خوردن است. انسان روزه دار تمرین کم خوردن را از ماه رمضان آغاز می کند.
امروزه از نظر علمی ثابت شده که پرخوری هم عمر را کم می کند و هم سلامت را از انسان می گیرد، به گونه ای که منشأ بسیاری از بیماری ها را پرخوری می دانند.
از ارسطو پرسیدند: چرا کم می خوری؟ گفت: من می خورم برای اینکه بمانم و دیگران می مانند برای اینکه بخورند. بگذار زیاد بخورند. آنان که پرخورند، هم عمرشان کم است هم به معارف دسترسی ندارند.
پرخوری افزون بر گرفتن سلامت جسمی از انسان، فهم و اندیشه و شعور را از انسان می رباید. اگر انسان بخواهد به اسرار عالَم راه پیدا کند، چاره ای جز سبک بار بودنِ درون ندارد.
سلامتی، یکی از مسائل مهمی است که در تشریع حکم روزه در نظر گرفته می شود. بسیارند بیماری هایی که از روزه می توان برای درمان آنها استفاده کرد.
با روزه یک ماهه ماه رمضان، مواد اضافی و چربی های ذخیره شده بدن به مصرف می رسد. در همین مدت، بدن انسان خانه تکانی می شود و معده و دیگر اندام های گوارشی، دوران استراحت لازم را پشت سر می گذارد.
روزه دار به وسیله روزه، مواد عفونی را نابود و ریشه بیماری ها را قطع می کند. اگر قرار باشد برای از میان بردن این رسوبات از داروهای گوناگون استفاده شود، این داروها خواه و ناخواه بر بافت های سالم بدن آثار منفی خواهند داشت.
بر اثر گرسنگی، فعالیت های حیاتی و فعل و انفعالات بیولوژیکی در درون سلول ها کاهش می یابد و روزه دار رفته رفته به حالت ضعف و رخوت دچار می شود. به همین دلیل، هنگام افطار و رسیدن غذا به بدن، شوک عمومی در سراسر بدن ایجاد می شود و بر اثر تکرار این عمل در طول یک ماه، بدن فرصت مناسبی را برای رفع سم جمع شده در سلول ها پیدا می کند.
یکی از راه های مبارزه با چاقی، برنامه روزه داری است. انسان روزه دار، کالری و آب کمتری دریافت می کند و برای تأمین این کمبود، چربی های اضافه خود را می سوزاند. در نتیجه، وزن اضافی بدن از میان می رود، به شرط اینکه هنگام افطار و سحر از پرخوری پرهیز شود.
در طبّ امروز، اثر معجزه آسای «امساک» در درمان انواع بیماری ها انکارشدنی نیست و کمتر پزشکی است که در نوشته های خود، به این حقیقت اشاره ای نکرده باشد.
عامل بسیاری از بیماری ها، زیاده روی در خوردن غذاهای گوناگون است؛ زیرا مواد اضافی و جذب نشده به صورت چربی های مزاحم در نقاط گوناگون بدن باقی می مانند و محلی برای پرورش انواع میکروب های بیماری زا می شوند. در این حال، بهترین راه برای مبارزه با این بیماری ها، روزه است.
بیشتر دانشمندان، روزه را راه درمان بسیاری از بیماری ها می دانند. اسلام نیز بیش از هزار سال پیش، در یک جمله پرمعنی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به این حقیقت اشاره کرده است: «معده، لانه بسیاری از بیماری هاست و امساک بهترین درمان هاست».
گاهی انسان با کوچک ترین فشار روحی و روانی، از پا می افتد، در حالی که روزه داری، ضریب مقاومت و تحمل انسان را بالا می برد.
روزه، ارتباط معنوی انسان را با خدا قوی می کند. به همین سبب، چون روزه دار به یک منبع نامحدود قدرت پیوسته است، در برابر مشکلات و سختی های زندگی، خود را نمی بازد و دچار افسردگی نمی شود.
روزه، نسخه خداوند برای درمان و شفای دردها و آرامش بخشیدن به روح و جان انسان هاست. روزه نوعی پرهیز از آلودگی های روحی و تصفیه معنوی است.
روزه به انسان عزت و کرامت می بخشد و اعتماد به نفس روزه دار را بالا می برد؛ زیرا او در دانشگاه رمضان، درس مقاومت و دست رد زدن به کشش های دنیوی را می آموزد.
دکتر کارلوی امریکایی می نویسد:
هر شخص بیمار باید هر سال مدتی از غذا پرهیز کند؛ زیرا تا زمانی که غذا به شما می رسد، میکروب ها در حال رشدند، ولی هنگامی که از غذا پرهیز می کنید، میکروب ها روز به روز ضعیف می شوند... روزه ای که اسلام واجب کرده، بزرگ ترین ضامن سلامتی است.
الکسی سوفورین می نویسد:
نود و پنج درصد بیماری های مردم از پرخوری و سوءتغذیه سرچشمه می گیرد. آن گاه که انسان امساک می کند و دوران روزه کامل خود را می گذراند، بدن کم کم از غذاهای ذخیره شده استفاده می کند و از اندوخته های داخلی برای انرژی مصرفی خود بهره برداری می کند.
دکتر روبرت بارتلو می گوید:
شکی نیست که روزه از وسایل مؤثر در نجات از میکروب های مضر است.
دکتر عبدالعزیر سلیمان می گوید:
روزه در موارد بسیاری مورد استفاده و راه علاج است. در حالت های بیشتری نیز سبب حفظ سلامت بدن است.
منبع: مجله ارمغان