7 آوریل، سالروز عروج حضرت عیسی (علیه‌السلام)
نظر اسلام و مسیحیت در مورد کشته شدن حضرت عیسی (علیه‌السلام) چیست؟ چون اگر اشتباه نکنم ما مسلمان‌ها معتقدیم که حضرت عیسی (علیه‌السلام) از نظرها ناپدید شد و کشته نشده است؟
در قرآن کریم آیاتی درباره حضرت عیسی واردشده که نه مرگان حضرت را مشخص می‌سازد و نه حیات کنونی او را تأیید می‌کند و سرانجام درباره سخن یهودیان که معتقد بودند آن حضرت را به دار آویختند و او را کشتند، چنین آمده است: نه او را به دار آویختند و نه او را کشتند. حق‌تعالی به حضرت عیسی نوید رهایی او از چنگال دشمنان را چنین خاطرنشان می‌سازد:
(اذ قال الله یا عیسی انّی مُتوفّیک و رافعک الی و مطهّرک من الّذین کفروا و جَاعِلُ الّذین اتّبعوک فَوقَ الّذین کفروا الی یوم القِیمه ثمّ الی مرجعکم فاَحْکمُ بینکم فیما کنتم فیه تَخَتلِفون).1
بنابراین، خداوند در حال حیات حضرت عیسی (علیه‌السلام) به او خطاب می‌کند که من تمام حقیقت تو را می‌گیرم؛ (انّی متوفّیک)؛ ولی معلوم نیست که این مرگ و گرفتن حیات از او قبلاً رخ‌داده یا در آخرالزمان رخ می‌دهد و نیز معلوم نیست مراد از (رافعک الی)، تو را به‌سوی خود می‌برم، این است که فقط روح تو را بالا می‌برم، یا روح و جسم هر دو را؛ چنان‌که مسیحیان می‌گویند: عیسی کشته شد و دفن گردید و سپس از میان مردگان برخاست و مدت کوتاهی در زمین بود و بعد به آسمان صعود کرد.
امام باقر (علیه‌السلام) فرمود: حضرت عیسی (علیه‌السلام) شبی که به‌جانب آسمان بالا رفت، این موضوع را به اصحابش خبر داد. اصحاب هنگام غروب آفتاب همگی نزد او گرد آمدند. عیسی (علیه‌السلام) آنان را در خانه‌ای نگاه داشت؛ سپس از چشمه‌ای که در زاویه آن خانه بود، درحالی‌که سرش را تکان می‌داد تا آب‌هایش به‌سوی آنان بریزد، بیرون آمد و به آنان گفت: خدای متعال به من وحی کرده که هم‌اکنون مرا به‌سوی خود بالا می‌برد و مرا از یهودیان پاک می‌کند. اکنون کدام‌یک از شما حاضرید به شکل من درآیید و به‌جای من کشته و به دار آویخته شود و با من در درجه و مقامم همراه باشد؟ جوانی از آنان گفت: یا روح‌الله! من حاضرم. عیسی (علیه‌السلام) به او فرمود: آری، تو همان هستی و بعد عیسی (علیه‌السلام) به آنان گفت: یکی از شما پیش از آن‌که صبح شود، دوازده بار به من کافر می‌شود. مردی از آنان گفت: یا نبی‌الله! من آن‌کس هستم؟ عیسی گفت: آیا در نفس خودت می‌یابی همان‌کس باشی؟ بعد به آنان فرمود: به‌زودی بعد از من، سه فرقه می‌شوید؛ دو فرقه بر خدا دروغ می‌بندند و جایگاهشان آتش است و فرقه‌ای که تابع (شمعون) هستند، راست‌گویند و جایشان بهشت خواهد بود. این بگفت و درحالی‌که همگان او را می‌دیدند، خدا او را از زاویهٔ خانه به‌سوی خود بالا برد. یهودیان همان شب در طلب عیسی برآمدند و مردی را که عیسی خبر داده بود که تا پیش از صبح دوازده بار به او کافر می‌شود، گرفتند. همچنین جوانی را که شبیه عیسی (علیه‌السلام) شده بود، کشتند و به دار آویختند و مرد دیگر نیز تا قبل از صبح دوازده بار به عیسی (علیه‌السلام) کافر شد.2
علامه طباطبایی پس از نقل حدیث یادشده می‌گوید: نزدیک به همین روایت از ابن‌عباس و قتاده و دیگران نقل‌شده، برخی از ایشان گفته‌اند: آن‌کس که شبیه عیسی شده بود، همان بود که یهودیان را به جایگاه عیسی راهنمایی کرد؛ تا او را بکشند و برخی دیگر غیر آن‌کس را گفته‌اند. به‌هرتقدیر، قرآن کریم درباره مرگ یا زنده‌بودن وی چیزی بیان نکرده است.3 از حضرت رضا (علیه‌السلام) نقل‌شده که عیسی (علیه‌السلام) زنده از زمین به‌سوی آسمان برده شد و در بین آسمان و زمین روحش قبض شد و چون او را به آسمان بالا بردند، روحش را به او برگرداندند؛ چنان‌که خداوند فرمود: (اذ قال الله یا عیسی انّی متوفّیک و رافعک الی و مطهّرک) و نیز فرمود: (و کنت علیهم شهیداً ما دمتُ فیهم فلمّا توفّیتنی کنتَ انتَ الرْقیب علیهم و انت علی کل شیءٍ شهید).4
امام صادق (علیه‌السلام) نیز می‌فرماید: خداوند عیسی‌بن‌مریم (علیه‌السلام) را مبعوث کرد و به او نور، علم، حکمت و همه دانش پیامبران گذشته را عطا کرد و افزون بر این‌ها، انجیل را نیز بر او نازل کرد و او را به‌سوی بیت‌المقدس، به‌جانب بنی‌اسرائیل فرستاد؛ تا آنان را به ایمان به خدا و رسول و عمل به کتاب و حکمتش دعوت کند. بیشتر بنی‌اسرائیل در برابر دعوت او راه طغیان و کفر پیش گرفتند و چون ایمان نیاوردند، حضرت عیسی (علیه‌السلام) آنان را نفرین کرد. خداوند گروهی از اشرارِ آنان را مسخ کرد؛ تا نشانه‌ای برای دیگران شده، عبرت گیرند؛ ولی متأسفانه آنان بر طغیان و کفر خویش افزودند. حضرت عیسی (علیه‌السلام) در بیت‌المقدس ماند و مدّت 23 سال آنان را به دین و به نعمت‌هایی که نزد خداست، ترغیب می‌کرد؛ تا وقتی‌که یهود در جست‌وجوی او برآمده، سرانجام مدّعی کشته شدن و به دار آویختنش شدند؛ ولی قطعاً خدا آنان را بر حضرت عیسی (علیه‌السلام) مسلط نکرد؛ بلکه موضوع برایشان مشتبه شد و اصلاً یهودیان به عذاب و کشتن و به دار آویختن حضرت مسیح (علیه‌السلام) قدرت پیدا نکردند؛ زیرا قدرت پیدا کردنشان، تکذیب قول خداوند است که می‌فرماید: خدا عیسی را پس از گرفتن روحش، به‌سوی خود بالا برد.5
تذکر: احتمال اسرائیلی بودن برخی از این روایات، ضعیف نیست. بنابراین، در پذیرش مشترکات با اهل کتاب، احتیاط لازم است؛ اما آنچه قطعی و غیرقابل‌تردید است، کلام الهی است که به‌صراحت کشته شدن حضرت عیسی (علیه‌السلام) را نفی می‌کند.6
پی‌نوشت‌ها:
1. آل‌عمران، آیه 55.
2. حویزی، نور الثقلین، ج 1، ص 345.
3. علامه طباطبایی، المیزان ج 3، ص 252.
4. همان، ص 252.
5. نور الثقلین، ج 1، ص 346.
6. جوادی آملی، تفسیر موضوعی قرآن، ج 4.
منبع: مجله پرسمان