زبان عمل

آیت‌الله حائری شیرازی

من هر وقت می‌روم شیراز دست خانمم را می‌بوسم. بهترین شیوه محبت با همسر به زبان آوردن این علاقه است. روایت داریم وقتی کسی را دوست می‌دارید بگویید من تو را دوست دارم. گاهی همین را به زبان عمل بگوید. مثلاً لقمه اول را خانم به من تعارف کند لقمه اول را من به او تعارف کنم. تازه ازدواج کرده بودم. چند تا از آقایان دوستان میهمان من شدند. اهل‌بیت یک سینی غذا آماده کرد. من آوردم گذاشتم روبه‌روی این میهمان‌ها و گفتم اهل‌بیت ما از خانه بابایش آمده است خانه من که با من غذا بخورد. شما با همدیگر غذا بخورید من هم اگر آمدم خانه شما، شما هم با خانمتان غذا بخورید. همین خانم که در خانه بسیار بزرگ پدری زندگی می‌کرد، آمد همراه من به تبعیدگاهم در فومن در یک گالی‌پوش که روی سقفش چوب برنج می‌اندازند. منزل خواهر مرحوم آیت‌الله‌العظمی بهجت بود خواهر ایشان و صبیه‌شان در نصف این اتاق بودند، من و اهل‌بیتمان و یک بچه هم در آن‌طرف، وسطش تیغه بود. این خانم یک‌بار هم به من نگفت من را ازآنجا آوردی اینجا.

وقتی زن احساس کند که حقوقش رعایت می‌شود، حدود و حریم و حرمتش رعایت می‌شود، این اظهار محبت، حقیقی است؛ یعنی این اظهار، اصل نوشتن عقد است. اعمال، امضایش است. آن چیزی که اعتبار می‌دهد به یک مقاله، امضای زیرش است. هم اظهارش خوب است هم این‌که عمل انسان شاهد بر این باشد.