همسرت را رها کن

حجت‌الاسلام‌والمسلمین پناهیان

پیامبر ^{(صلی‌الله‌علیه‌وآله)} می‌فرمایند: «مؤمن به میل خانواده‌اش غذا می‌خورد و منافق، خانواده‌اش به میل او غذا می‌خورند» از این کلام حضرت در یک موضوع جزئی می‌شود به کلیات بحث رسید. حالا عیبی ندارد یک‌دفعه شما به میل خانواده غذا بخورید، یک‌دفعه خانواده به میل شما. بحث بر سر رویه است. تو در خدمت خانواده‌ای یا خانواده در خدمت تو؟ در خانواده که قدم می‌گذاری برای این است که به خودت خوش بگذرد یا به دیگران خوش بگذرانی؟ از اول نگاهت را این‌جوری کن. نه اینکه بنشینیم ببینیم او به من خوش می‌گذراند یا نه او به من محبت می‌کند یا نه. مؤمن بیشتر اهل دهش (دهنده) تا اهل دریافت. خانواده یعنی اینکه من تصمیم گرفتم به این جمع خدمت کنم و چه قدر عالی ست آدم وقتی می‌خواهد خدمت کند زیاد هم به لیاقت‌ها نگاه نکند. خدا می‌فرماید: بنده من! من هم بخواهم محبت کنم به لیاقت تو نگاه نمی‌کنم. تو به لیاقت کسی که نیاز به محبت و خدمت تو دارد نگاه نمی‌کنی، من هم به لیاقت تو نگاه نمی‌کنم. برایت می‌رسانم. اِرحم تُرحم...

این بانوان محترم تا بهشون می‌گویی حضرت زهرای اطهر، صدیقه کبری ^{(سلام‌الله‌علیها)} صدا می‌زد: «علی جان! من کنیز توأم، این خانه، خانه توست. تو صاحب‌خانه‌ای» می‌گویند بله! حضرت علی ^{(علیه‌السلام)} باید باشد که آدم این‌گونه بگوید، نه شوهر من!

شوهر شما لیاقت این حرف را ندارد؟! شما بگو؛ خدا هم چیزهایی که تو لیاقتش را نداری به تو می‌دهد. من معامله خیلی پرسودی را دارم خدمت شما تقدیم می‌کنم. ما باید در خانواده با خوبی‌هایمان همدیگر را خجالت‌زده بکنیم؛ طرف ما خداست؛ طرف ما این همسرمان نیست که عداوت و دشمنی راه می‌اندازیم. رها کن او را؛ او مگر چه قدر می‌تواند منفعت به شما برساند؟! وقتی همسرت خطایی می‌کند تو اخم نکن، تو خوب باش، خدا جوابت را می‌دهد. کافی است بیماری سرطانی را که قرار است با آن مرحوم بشوی، بیست سال بیندازد عقب... .

اما مشکل، نگاه جامعه است. ما ازدواج نکردیم از هم سود ببریم، ازدواج کردیم به هم سود برسانیم. این نگاه باید تغییر کند. این‌که در جامعه مشکلات فراوان است، ناشی از این است که در کل جامعه نگاه به موضوع خانواده صحیح نیست. یکی از نقطه‌هایی که محل نگاه ناصحیح ماست، این است که خانواده را محل خوردن و بردن می‌دانیم و این‌که من چه سودی کردم؟

منبع: ماهنامه خانه خوبان