پس‌ازآن که با مبارزه حضرت (سلام‌الله‌علیها)، امام (علیه‌السلام) آزاد می‌شود، راه خانه خود را در پیش می‌گیرد. حضرت (سلام‌الله‌علیها) شانه‌به‌شانه علی (علیه‌السلام) در حرکت است.
این در حالی است که خوب می‌داند، چه طوفانی در دل همسرش جاری است.
همین چند ساعت پیش، در برابر چشمان او دستانش را بستند. ریسمان به گردنش آویختند. همسرش را کتک زدند و او نتوانسته بود حمایتی از فاطمه (سلام‌الله‌علیها) کند.
زهرا (سلام‌الله‌علیها) از هُرم نفس‌های همسر می‌داند که چه غروری از او شکسته شده ولی به خاطر حفظ وحدت اسلام مجبور است، صبر کند. در آن شرایط دشوار جسمی و روحی که خود بیش از هر کس به تسکین و دلداری نیاز دارد، تصمیم می‌گیرد رسالت «مودت و رحمت» خود را با نوآوری در کلام پیاده کند.
آرام می‌فرماید: علی [(علیه‌السلام)] جان! جان و روح من سپر بلای جان تو! من همواره با تو خواهم بود. اگر در خیروخوشی به سر بری با تو خواهم زیست و اگر در سختی و بلا گرفتار شوی بازهم در کنارت خواهم بود! دست کودکان در دست پدر و مادر است. این جمله، روحی تازه و توانی نو در جان علی (علیه‌السلام) می‌دمد. این را قدم‌های استوار امام (علیه‌السلام) به سمت خانه ثابت می‌کند.
پیام تصویر به خانواده معاصر
خانم‌ها!
مهم‌ترین نقش شما در تحکیم خانواده و رسالت همسرداری، سنگ صبور شدن و تسکین قلب او بودن است. بسیاری از زن‌ها در شکست‌ها همسرانشان را سرزنش می‌کنند. این علاوه بر نمک زخم شدن، تزلزلی را در بنیان روابط همسران زمینه‌سازی می‌کند. چون باعث می‌شود، مرد شکست‌های بعدی را از او پنهان کند و درنتیجه بخواهد با یک بال به پرواز بپردازد که یقیناً حاصلی جز سقوط نخواهد داشت!
بکوشید همسرتان را به سقوط واندارید!
سعی کنید در حضور فرزندان، همراهی خود با همسرتان را بیان کنید تا آنان هم با احساس پشتوانه محکم روابط در خانه، اعتمادبه‌نفس خود را بالا ببرند.
آقایان!
به همراهی همسرتان در سختی‌ها بها بدهید و او را نیز در گرفتاری‌ها و غم‌هایش همدلی کنید و تسکین دهید. سرزنش هنگامی‌که شخص در تب گرفتاری‌هایش می‌سوزد، حاصلی جز تضعیف روحیه و برانگیختن حس لجاجت نخواهد داشت.
بکوشید مقوم روحیه خانواده‌تان باشید!
منبع: آلبوم خانواده، جواد اکبری دافساری و محبوبه زارع