اولویت شناسی
آگاهی آرامش انسان به هم می‌ریزد؛ چون نتوانسته اولویت‌ها را بشناسد. همه برنامه‌ها را در صف انجام قرار داده و ذهن برای خود تدارک دیده است؛ ازاین‌رو مدیریت زمان و داشتن مهارت برنامه‌ریزی، دوستان خوبی هستند که می‌توانند به کمک او بیایند. پیشنهاد می‌کنیم برای تمرین، در ایام نوروز هر شب پیش از استراحت، فهرستی از کارهای فردا را تهیه و اهمیت هرکدام را مشخص و بر اساس آن، رتبه‌بندی کنید سپس در پی انجام دادن آن برآیید. در این صورت می‌بینید که برخی کارها را می‌توان در صورت داشتن وقت اضافه‌تر انجام داد و با مشکلی هم روبه‌رو نشد. در نوروز ممکن است برخی روزها را آن‌قدر پربرنامه کنید که اعتراض خودتان و دیگران بلند شود. رفتن به مهمانی رابین روزهایی که در اختیار دارید، توزیع کنید و از موهبت صله ارحام لذت ببرید.
زیاده‌روی ممنوع!
بخشی از دردسرها به سبب زیاده‌روی‌هایی است که انسان در مسائل روزمره خود انجام می‌دهد. با نگاهی به حال بد یا خوب هر فرد و ریشه‌یابی درست آن‌ها، به افراط‌هایی می‌رسیم که به‌اندازه خود، دل‌زدگی و ناراحتی را در او ایجاد کرده‌اند؛ مانند زیاده‌روی در اشتغال، محبت‌های افراطی، مشغول شدن بیش‌ازحد به رسانه‌های جمعی، حرص در ثروت‌اندوزی و هر چیزی که تعادل را از انسان می‌گیرد؛ ازاین‌رو در سفارش‌های دین، برای زندگی بهتر آمده است که با میانه‌روی در تمام مسائل، عمر مفید آن‌ها را افزون کرده و به سلامت روان خود و بالا بردن بهداشت روان کمک کنیم. استادان اخلاق نیز با تکیه بر آموزه‌های ناب، انسان را از هر کاری که با پیشوند پر همراه باشد، پرهیز داده‌اند.
پرخوری، پرخوابی، پرگویی بود پرمصرف بودن، پرکاری، پردیدن و مثال‌های دیگری که به مراقبت و مهار نیاز دارند، از این جمله‌اند، در تربیت نیز، حساسیت بیش‌ازاندازه و آرمان‌گرایی، سبب ناامیدی پدر و مادر و بی‌قراری فرزندان می‌شود که با مهار توقع می‌توان بر آن چیره شد. از نگاه بهداشت روان، گفت‌وگو با دیگران، بخشی از سلامت انسان را تشکیل می‌دهد. برای این مهم نیز، قوانینی مشخص تعریف شده است. در طرف مقابل هم رفتارهایی مانند پرگویی و گفت‌وگوهای همراه با تنش و ناراحتی، به بهداشت و سلامت روان افراد لطمه می‌زند. در این میان، گفت‌وگوهای غیرحضوری (مانند تلفن زدن یا اینترنتی چت کردن)، آسیب‌های بیشتری را با خود دارند و بی‌قراری‌های فزون‌تری را سبب می‌شوند. با توجه به این اصل سلامت، افتادن در دام پرگویی به بهانه رایگان بودن آن، توجیه منطقی ندارد؛ زیرا فرد در این مسئله، هزینه‌های روانی بسیاری را پرداخت کرده و بخشی از سلامت خود را به خطر می‌اندازد. همچنین پرگویی‌ها باعث می‌شود حریم‌های فردی و خانوادگی شکسته شده و رازهایی که ناخواسته از این راه افشا می‌شوند، به ساختار خانواده آسیب جدی وارد کنند. گفت‌وگو درباره دیگران، تهمت زنی، دروغ، بیهوده‌گویی و مدیریت زمانی گفت‌وگو با هر محتوایی، از دیگر آسیب‌های اخلاقی و روان‌شناختی مرتبط با طرح‌های تشویقی شرکت‌های ارتباطی است. در روزهایی که زمان ما به‌اندازهٔ کافی در شبکه‌های اجتماعی و مجازی به سرقت می‌رود، ورود چنین طرح‌هایی می‌تواند لطمه‌های تکمیلی را به بهداشت فرد و خانواده وارد کرده و غریبه‌هایی را زیر یک سقف گرد آورد. نوروز امسال، بیشتر مراقب باشیم.
منبع: ماهنامه خانه خوبان