حریر حیا
  • 3294
  • 249 مرتبه
حیا و عفاف در ادیان آسمانی

حیا و عفاف در ادیان آسمانی

1398/12/29 01:10:09 ب.ظ

در آیین زرتشت

این پوشاک که بانوان زرتشتی از آن استفاده می‌کنند شباهتی بسیار نزدیک به پوشاک بانوان نقاط دیگر کشور ما دارد؛ چنان‌که روسری آنان ازنظر شکل و طرز استفاده نظیر روسری بانوان بختیاری است و پیراهن شبیه پیراهن بانوان لُر در گذشته نزدیک است و شلوار ازلحاظ شکل و برش همان شلوار بانوان کُرد آذربایجان غربی است و کلاهک همان کلاهک بانوان بندری است.

 

از کتاب اوستا

لذتی که با بدنامی همراه باشد همچون زهر کشنده‌ای است که با شیرینی درآمیخته و خورشی دوزخی است. با این‌گونه کارها زندگانی گیتی خود را تباه نسازید.

ای نوعروسان و نو دامادان! روی صحبتم با شماست. به اندرزم گوش دهید و گفتارم را به خاطر بسپارید و باغیرت در پی زندگانی پاک برآیید. هر یک از شما باید در کردار نیک و مهرورزی بر دیگری پیشی گیرد تا آن زندگانی پاکیزه زناشویی با خرمی همراه باشد.

فریب‌خوردگانی که دست به کردار زشت می‌زنند به بدبختی و نیستی گرفتار آیند و سرانجامشان خروش و فریاد و ناله است ولی زنان و مردانی که به اندرز من گوش فرا دهند، بهره‌شان آرامش و خوشی زندگانی خواهد بود و رنج و سختی از آنان دور خواهد گشت و به نیک‌نامی جاودان خواهند رسید.

 

در آیین یهود

در طول قرون‌وسطی یهودیان همچنان زنان خویش را با البسهٔ فاخر می‌آراستند. لکن به آن‌ها اجازه نمی‌دادند که با سر عریان به میان مردم روند. نپوشاندن موی سر خلافی بود که مرتکب را مستوجب طلاق می‌ساخت. ازجمله تعالیم شرعی یکی آن بود که مرد یهودی نباید در حضور زنی که موی سرش هویداست دست دعا به درگاه خدا بردارد.

اگر زنی به نقض قانون یهود می‌پرداخت چنان‌که مثلاً بی‌آنکه چیزی بر سر داشت به میان مردم می‌رفت و یا در شارع عام نخ می‌رشت یا بر هر سنخی از مردان درد دل می‌کرد یا صدایش آن‌قدر بلند بود که چون در خانه‌اش تکلم می‌کرد همسایگانش می‌توانستند سخنان او را بشنوند در آن صورت مرد حق داشت بدون پرداخت مهریه‌ای او را طلاق دهد.

زنان را به استعمال سرخاب و سرمه نکوهیده می‌شمردند. موافق بودند که مرد باید برای پوشاک زن خویش سخاوتمندانه خرج کند لکن غرض آن بود که زن خود را برای شوهر خویش بیاراید نه برای سایر مردها.

 

از کتاب تورات

متاع مرد، بر زن روا نباشد و مرد لباس زن نپوشد؛ زیرا هر که چنین کند مکروه یهود است.

و رفقه چشمان خود را بلند کرد و اسحاق را دید. پس از شتر خود فرود آمد و از خادم پرسید: این مرد کیست که در صحرا به پیشواز ما می‌آید؟ خادم گفت: او سرور من است. پس رفقه برقع خود را گرفت و خود را پوشانید.

و خداوند می‌گوید ازاین‌جهت که دختران صهیون متکبرند و با گردن افراشته و غمزات چشم راه می‌روند و به ناز می‌خرامند و خلخال پاهای خویش را به صدا می‌آورند:

خداوند فرق سر دختران صهیون را کل خواهد ساخت و خداوند ایشان را برهنه خواهد کرد.

و در آن روز خداوند زینت خلخال‌ها و پیشانی‌بندها و هلال‌ها را دور خواهد کرد؛ و گوشواره‌ها و دستبندها و روبندها و دستارها و زنجیرها و کمربندها و عطردان‌ها و تعویذها را

و انگشترها و حلقه‌های بینی را؛ و رداها و شال‌ها و کیسه‌ها را

و آینه‌ها و کتان‌های نازک و عمامه‌ها و برقع‌ها را

و به‌عوض عطریات عفونت خواهد شد و به‌عوض کمربند ریسمان و به‌عوض موهای بافته کلی و به‌عوض سینه‌بند، زنار پلاس و به‌عوض زیبایی سوختگی خواهد بود.

مردانش به شمشیر و شجاعانش در جنگ خواهند افتاد و دروازه‌های وی ناله و ماتم خواهند کرد و او خراب شده بر زمین خواهد نشست.

 

در آیین مسیحیت

اگر مقصود از حجاب پوشانیدن تن و بدن است این وضع قبل از اسلام و حتی پیش از ظهور دین مسیح معمول بوده است

و آثار آن هنوز در خود باقی‌مانده است.

زن باید کاملاً در حجاب و پوشیده باشد مگر آن‌که در خانه خود باشد؛ زیرا فقط لباسی که او را می‌پوشاند می‌تواند از خیره شدن چشم‌ها به‌سوی او مانع گردد. زن نباید صورت خود را عریان ارائه دهد تا دیگری را با نگاه کردن به صورتش وادار به گناه کند.

برای زن مؤمن عیسوی در نظر خداوند پسندیده نیست که نزد بیگانگان به زیور آراسته گردد و حتی زیبایی طبیعی آن نیز باید مخفی گردد؛ زیرا برای بینندگان خطرناک است.

 

از کتاب انجیل

زنان خویشتن را به لباس حیا و پرده بیارایند نه به زلف‌ها و طلا و مروارید و رخت گران‌بها، بل آن‌چنان‌که زنان دین‌دار نیکوکار را می‌شاید.

... و همچنین زنان خویشتن را بیارایند به لباس مزین به حیا و پرهیز نه به زلف‌ها و طلا و مروارید و رخت گران‌بها بلکه چنان‌که زنانی را می‌شاید که دعوی دین‌داری می‌کند به اعمال صالحه...

همچنین ای زنان شوهران خود را اطاعت کنید تا اگر بعضی نیز مطیع کلام نشوند سیرت زنان ایشان را بدون کلام دریابد. چون‌که سیرت طاهر و خداترس شما را ببینند و شما را زینت ظاهری نباشد از بافتن موی و متحلی شدن به طلا و پوشیدن لباس بلکه انسانیت باطنی قلبی در لباس غیر فاسد روح حلیم و آرام که نزد خدا گران‌بهاست؛ زیرا بدین گونه زنان مقدس در سابق نیز که متوکل به خداوند بودند خویشتن را زینت می‌کردند و شوهران خود را اطاعت می‌کردند.

مانند ساره که ابراهیم را مطیع بود و او را آقا می‌خواند و شما دختران او شده‌اید.

 

در آیین اسلام

اگر زن خود را برای غیر شوهر آرایش کند بر خداست که او را به آتش بسوزاند.

روزی اسماء –که خواهرزن پیامبر بود –با جامه بدن‌نما و نازکی به خانه پیامبر آمد. پیامبر روی خود را از او برگرداند و فرمود: ای اسماء! زن وقتی به حد بلوغ رسید نباید جایی از بدن و اندامش دیده شود مگر صورت و دست‌ها.

جایز نیست که زن خود را شبیه مرد نماید زیرا پیامبر مردانی را که مشابه زنان می‌شوند و همچنین زنانی که خود را شبیه مردها قرار می‌دهند نفرین کرده است.

اصل حکم حجاب از ضروریات است و منکر آن حکم منکر ضروری را دارد و منکر ضروری محکوم به کفر است مگر این‌که معلوم باشد که منکر خدا و رسول نیست. واجب است تمام بدن زن به‌جز قرص صورت و دست‌ها تا مچ از نامحرم پوشیده شود و لباس مذکور اگر مقدار واجب را بپوشاند مانعی ندارد ولی پوشیدن چادر بهتر است و از لباس‌هایی که توجه نامحرم را جلب کند باید اجتناب شود.

 

از کتاب قرآن

... و به مردان مؤمن بگو که چشم‌های خود را فرو پوشند و نیز دامان خویش را که برای ایشان پاکیزه‌تر است. همانا خداوند به آنچه انجام می‌دهند آگاه است؛ و به بانوان باایمان بگو چشم‌های خود را فرو پوشند و عورت‌های خود را از نگاه دیگران پوشیده نگاه دارند و زینت‌های خود را جز آن مقداری که ظاهر است ننمایند و زینت‌های خود را آشکار نسازند مگر برای شوهرانشان، پدرانشان، پدرشوهرانشان، پسران همسرانشان، پسر برادرانشان، زنان هم‌کیششان، کنیزانشان، مردانی که تمایلی به زن ندارند و یا کودکانی که از امور جنسی بی‌اطلاع‌اند و پاهای خود را بر زمین نکوبند تا زینت‌های پنهانشان آشکار شود و همگی به‌سوی خداوند بازگردید ای مؤمنان! باشد که رستگار شوید.

ای پیامبر! به همسران و دختران خویش و بانوان باایمان بگو که روپوش خود را به خود نزدیک سازند تا به عفاف و حریت شناخته شوند و مورد آزار و تعرض هوسرانان قرار نگیرند و خداوند آمرزنده و مهربان است.

ای زنان پیامبر! شما اگر تقوا داشته باشید همانند دیگران نیستید؛ بنابراین هرگز نرم و نازک با مردان سخن مگویید مباد آن‌که دلش بیمار است به طمع افتد. بلکه متین و نیکو سخن بگویید و خانه را منزلگاه خویش قرار دهید و هرگز مانند دوره جاهلیت نخستین، برای نامحرمان خودآرایی نکنید و نماز را بر پادارید و زکات را بپردازید و از خدا و رسولش اطاعت کنید.

اخبار مرتبط