لطفاً به این چند مثال توجه کنید:
اگر از شما بخواهند که مبلغ بسیاری را یک جا برای یک سال شارژ خط اعتباری خود هزینه کنید، شاید به سختی زیر بار آن بروید.
اگر قرار باشد قسط یک سال را یکجا پرداخت کنید، به سختی می افتید و قبول نمی‌کنید.
اگر تمام حجم کتابی را که در چندترم خوانده می‌شود، یک جا از شما امتحان بگیرند، حتماً نگران خواهید شد.
و اگر از شما بخواهند که ظاهر خودتان را کاملاً تغییر بدهید، شاید قبول نکنید ولی اگر به شما بگویند که بخشی از تیپ شما قرار است عوض شود، احتمالاً راحت‌تر خواهید پذیرفت.
«اصل تدریج» یک شمشیر دو لبه است که هم برای ارتقا می‌توان روی آن حساب باز کرد و هم برای انحطاط. همان‌طوری که هواپیما آرام و تدریجی اوج می‌گیرد و آرام و ملایم هم فرود می‌آید. استفاده از این قانون روان‌شناختی در فضای فرهنگی امروز ما بیشتر شمایل منفی به خود گرفته است. از پوشش افراد جامعه گرفته تا تمایل به مصرف‌گرایی و حرکت به‌سوی تجمل. از وارونگی ارزش‌ها تا تغییر سبک زندگی به شیوه‌ای که هیچ ارتباطی با آموزه‌های اصیل و خودی نداشته باشد. از عادت اولیه به فناوری گرفته تا بیداری شبانه و بیتوته با اینترنت، وایبر و واتس آپ. این حکایت زمانه‌ای است که در آن به سر می‌بریم و اگر هوشیار نباشیم، کلاهمان پس معرکه خواهد بود.
در میدان بزرگ پوشش پاک و فرشته گون زن ایرانی هم سنت تدریج، کارایی خودش را دارد؛ مثبت و منفی‌اش.
دختران نجیب ایران‌زمین و مادران اصیل این سرزمین، هرروز با افزایش آگاهی و ایمان بر مراقبت بیشتر از گوهر عفت و نجابت موفق می‌شوند و در برابر دختران فریفته فرهنگ غریبه که روزگاری با نمایاندن ساق پا در عرصه خودباختگی فرهنگی قدم می‌زدند، امروز به‌جایی رسیده‌اند که به تعبیر روایات آخرالزمان مصداق «کاسیات عاریات؛ پوشیدگانی که برهنه اند» شده‌اند و به بهانه پیشرفت‌های سرابی، بهای خویش را از یاد برده‌اند؛ غافل از آنکه تمام زیبایی زن در دشواری دسترسی به اوست نه در ویترین شدن و بدن نمایی.
روزگار ما، روزگار هوشمندی معنوی است تا زیان‌کار نباشیم.
منبع: ماهنامه خانه خوبان