استاد در حال صحبت بود و می‌گفت: «بچه‌ها چه موقع از انسان، چیزی کم می‌شود؟»
یکی گفت: «وقتی مثلاً رژیم بگیرد وزنش کم می‌شود.»
دیگری گفت: «وقتی مثلاً پولش را گم کند»
آن دیگری گفت: «وقتی ...»
و استاد گفت: «آیا فقط در مادیات است که از انسان چیزی کم می‌شود؟»
بچه‌ها ساکت ماندند و به فکر فرورفتند.
استاد: «مثلاً آیا اگر رفتاری ناشایست و خلاف اجتماعی از ما سر بزند آبرویمان کم نمی‌شود؟ اگر یکی از رازهای مهم خود را با نااهل مطرح نماییم چیزی از ما کم نمی‌شود؟ اگر دروغ بگوییم؛ اگر حسادت و کبر بورزیم؛ فخرفروشی کنیم؛ خودستایی کنیم؛ اگر...
آیا به نظر شما در این حالات چیزی از انسان کم نمی‌شود؟»
زمزمه‌ای عمومی شکل گرفت و تقریباً همهٔ بچه‌ها با کلام یا علامت سر به نشانهٔ تأیید با استاد همراه شدند و اینجا بود که استاد گفت: «عزیزان! آن دخترخانمی که با ظاهری بد و باحجابی ناقص در خیابان ظاهر می‌شود و خود را در معرض نگاه‌های مسموم و هوس‌آلود قرار می‌دهد نیز در حال کم‌شدن است؛ کم‌شدنِ وقار و سنگینی، کم‌شدن عفت و پاک‌دامنی و از همه مهم‌تر، کم‌شدن اعتبار در نزد حضرت حق‌تعالی و ... .
پس چرا گاه می‌گوییم: مگه با نگاه مردم چه چیزی از ما کم می‌شود؟».
یادمان باشد:
«کم شدن» فقط کاسته شدن از وزن یا ثروتِ انسان نیست.