پیوند دو دریای بی‌کران

آبروی زمین و آسمان‌ها را در سپیدی پیراهن بخت، ملائک به حجله می‌برند؛ امشب، دو دریای بی‌کران به هم می‌پیوندند و در این وصل بی‌مانند، همه اقیانوس‌های عالم، انگشت‌به‌دهان‌اند... خداوند از ازل، آغوش مهر این دو عصمت بی‌پایان را برای یکدیگر خلق کرد و دامان پرستاره‌شان را به امید هم آفرید.

امشب، مقدر سال‌ها پیش رقم خورده هستی اتفاق می‌افتد و خشنودی خداوند را کروبیان پای‌کوب خواهند دید...

این دو گیاه مهر، در سایه‌سار درخت رسالت، عشق و ادب و توحید را تلمّذ کردند و هر دو، دست در دست هم نهادند تا سلاله رسول، بی ادامه نماند.

هم‌نفس «هل أتی»

عفت بی‌پایان روزگار؛ ام‌ابیها! امشب که تو همسر صاحب ذوالفقار می‌شوی و عروس خانه ابوتراب، امشب که از آغوش پیامبر به خانه امام می‌روی، همه زنان عالم به «توی» پاک‌دامن سعادت پیشه رشک می‌برند.

امشب که علی کلید خانه‌اش را در دستان تو می‌گذارد و تو، همه نه‌سالگی رنج‌کشیده‌ات را به او تکیه می‌دهی، امشب که نامت را کنار نام مرتضی، در آسمان بر تخت می‌نشانند، چادر سفیدبخت تازه‌عروست را بر سر همه عالم بکش تا رایحه وصال تو با آفتاب، کائنات را خجسته کند.

خوشا به حال «کوثر»ی که هم‌نفس «هل أتی» می‌شود!

خوشا به حال حیدری که دستان محبوبه حق را در دست خویش می‌گیرد! خوشا به حال «شجره طیبه» ای که از این وصل معصوم، سر برمی‌آورد و تا ثریا قد می‌کشد.

عطر گام‌های دردانه پیامبر

پیامبر، پیشاپیش فاطمه ^{(سلام‌الله‌علیها)} حرکت می‌کرد. جبرئیل و میکائیل، سمت راست و چپش بودند. هفتاد هزار فرشته به دنبالش راه افتاده بودند تا عطر گام‌های دردانه پیامبر، مشامشان را بنوازد.

ملکوتیان به وجد آمده بودند.

آفتاب، روی شانه مدینه دست گذاشته بود و ابرهای کدر را طرد می‌کرد تا در روشنی، به خانه علی ^{(علیه‌السلام)} برسند.

اینجا خانه علی ست!

اینجا خانه علی ست!

همه آمده‌اند، پیامبر، جبرئیل، میکائیل...

حتی آن‌ها که پیامبر دست رد بر سینه‌شان زده بود و در پاسخ خواستگاری‌شان از فاطمه (سلام‌الله‌علیها) فرموده بود: «در انتظار فرمان خدا هستم».

همه آمده‌اند:

فاطمه نیز آمده است؛ آمده است تا تپش لحظه‌های مشترکش را در ساحت سرنوشت قدم بزند. آمده است تا شریک لحظه‌های سخت تنهایی علی ^{(علیه‌السلام)} باشد.

آمده است تا در ازدحام نامرد شهر، گردوغبار غربت علی ^{(علیه‌السلام)} را بکاهد. آمده است تا عظمت انسان را در آینه عصمت، به تصویر بکشد.

اگر علی ^{(علیه‌السلام)} نبود...

راستی اگر علی ^{(علیه‌السلام)} نبود، چه کسی هم‌کفو فاطمه ^{(سلام‌الله‌علیها)} بود.

اگر علی ^{(علیه‌السلام)} نبود، پیامبر دست‌های فاطمه را در دست که می‌گذارد؟

اگر علی ^{(علیه‌السلام)} نبود، خورشید وجود ریحانه پیامبر، در محراب قلب کدام بشر می‌درخشید؟

امام صادق ^{(علیه‌السلام)} می‌فرماید: «اگر خداوند علی‌بن‌ابیطالب ^{(علیه‌السلام)} را نمی‌آفرید، فاطمه ^{(سلام‌الله‌علیها)} را همسری نبود».

منبع: مجله اشارات