می‌خواهم صدایت کنم و درمانده‌ام که کدام نام را برانگیزم؟
می‌دانم ای نهر همیشه جاری، ای روشنایی‌بخش! نام‌ها در برابر تو، سنجاقکانی هستند که ذرات کوچکی از زلالی‌ات را می‌چشند و حلاوتش را فریاد می‌کنند.
مقدّر ازلی، بشارت ابدی!
فیض فراگیر را زمینیان در هر نقطه به نامی می‌خوانند؛ همان‌گونه که آب را؛ و نام توای ذره‌ذره دلدادگی و تعبد، عطش خداپرستی را می‌گستراند و جوانه‌های طلوع را در اقصی نقاط جهان می‌پروراند.
پس مسیح زنده است، هرگاه نام تو جاری است؛ که حیات از دست‌های تو سرچشمه می‌گیرد. یوحنا، حواریون را به آمدنت بشارت داد و امروز تو را پیامبر مهربانی می‌شناسیم.
کودکان جاهل طائف‌اند، آنان که هنوز پیشانی‌ات را سنگ می‌زنند که تو پیامبر آزادی و عدالت اجتماعی هستی؛ تو پیامبر تمام اصطلاحات زیبا و مدرن بشری هستی پیش از اینکه اختراع شوند.
نام تو، امید رسیدن به کمال و انگیزه خلقت را دوباره زنده می‌کند.
نام تو چراغ می‌شود و ذرات سیاهِ هوا را چون شمع، در برابر ما روشن می‌کند.
نام تو هر جا سبز شود، زمین و زمینیان، بهتر نفس می‌کشند و طبیعت، حقیقت خود را نشان می‌دهد.
هر بار که نامت را می‌برم، لب‌هایم دو بار به هم‌آغوشی درمی‌آیند.
هر بار که نامت را می‌برم، متبرک می‌شوم و کنگره‌ها را به قد کشیدن وامی‌دارم.
اما کدام نام است که سهمِ بیشتری از مسمی برده است؟
هنوز در جست‌وجوی آن اسم سعیدم که بیکرانی از تو در حروفش جاری است
می‌خواهم صدایت کنم و نام تو دفتر به دفتر، آواره‌ام کرده است.
نه! هرگز نمی‌توانم سرشارتر از آن نام بیابم که آکنده از ستایش زمین و زمان است؛ محمد (صلی‌الله‌علیه‌وآله)!
منبع: سایت میهن 24