نمونه هایی از روزه پیامبران و صلحاء

الف) پیامبران

یک ـ محمد ^{صلی الله علیه و آله}

چون ماه مبارک رمضان فرا می رسید، رنگ رخسار رسول خدا ^{صلی الله علیه و آله} تغییر می کرد. نماز خواندنش زیاد می شد و در دعا و درخواست از حق تعالی بسیار زاری و تضرع می کرد. حضرت در غیر ماه مبارک رمضان نیز روزه می گرفت.

ابن عباس می گوید: «پیامبر سه روز از هر ماهی روزه داشت و می فرمود: این سه روز روزه، برابر با روزه کل سال است».

 

دو ـ حضرت داوود ^{علیه السلام}

حضرت داوود ^{علیه السلام} همیشه یک روز در میان روزه می گرفت.

 

سه ـ حضرت سلیمان ^{علیه السلام}

حضرت سلیمان ^{علیه السلام} از اول ماه، سه روز و از وسط ماه سه روز و از آخر ماه نیز سه روز روزه می داشت.

 

چهار ـ حضرت عیسی ^{علیه السلام}

حضرت عیسی ^{علیه السلام} در همه عمرش روزه بود [بیشتر روزها را روزه بود].

 

 

ب) صحابه بزرگوار پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله 

 

یک ـ سلمان فارسی

روزی پیامبر اعظم ^{صلی الله علیه و آله} از اصحاب خود پرسید: «در میان شما چه کسی در تمام عمر روزه است؟ سلمان گفت: من. یکی از حاضران ناراحت و خشمگین شد و گفت: «ای رسول خدا ^{صلی الله علیه و آله} ! سلمان یک نفر ایرانی است و می خواهد بر ما قریش افتخار کند. من در بسیاری از روزها او را دیدم که غذا می خورد».

پیامبر فرمود: «صبر کن تا خودش پاسخ گوید.» سلمان گفت: «آن گونه که تو گمان کردی، نیست. من در هر ماه سه روز روزه می گیرم. در قرآن آمده است: «کسی که کار نیکی انجام دهد، ده برابر آن را به او پاداش می دهیم.» بنابراین سه روز روزه گرفتن من در هر ماه همانند روزه گرفتن در تمام ماه است».

 

دو ـ حمزة بن عبدالمطلب

حضرت حمزه، عموی پیامبر اعظم ^{صلی الله علیه و آله} که در جنگ احد و در آن شرایط سخت و خطرناک با وضع بسیار دل خراشی، به دست وحشی به شهادت رسید، روزه دار بود.

 

سه ـ جعفر طیار

در جنگ موته، جعفر طیار به سبب جراحت ها بر روی زمین افتاده بود. او را به زیر خیمه مجروحان آوردند، چشمش بسته بود. معلوم بود که خیلی تشنه است، ظرف آبی برایش آوردند. آرام شانه اش را تکان دادند، چشم های خود را با زحمت باز کرد. گفتند: «آب میل داری؟» گفت: «آب را تا مغرب نگه دارید. اگر زنده بودم، از این آب می خورم و اگر هم زنده نماندم، با لب تشنه به پیشگاه خداوند می روم. اکنون من روزه ام و نمی خواهم روزه ام را افطار کنم».

 

 

ج. نمونه هایی از روزه علما و بزرگان معاصر

 

یک ـ امام خمینی ^{رحمه الله}

فرزند امام می گفت: «شبی در ماه رمضان من پشت بام خوابیده بودم. خانه ایشان یک خانه کوچک 45 متری بود. بلند شدم، دیدم که صدا می آید و متوجه شدم که آقاست که در تاریکی در حال نماز خواندن است و دست هایش را به طرف آسمان دراز کرده و گریه می کند. برنامه عبادی ایشان این بود که در ماه رمضان، شب تا صبح نماز و دعا می خواند و بعد از نماز صبح و مقداری استراحت، صبح زود برای کارهایشان آماده بود».

 

دو ـ علامه طباطبایی

شهید مطهری می گوید: «علامه در ماه رمضان، روزه خود را با بوسه بر ضریح مقدس حضرت معصومه ^{علیهاالسلام} افطار می کرد. ابتدا پیاده به حرم مطهر مشرف می شد، ضریح مقدس را می بوسید؛ سپس به خانه می رفت و غذا می خورد. این ویژگی او مرا به شدت شیفته ایشان نموده است».

همچنین نقل شده ایشان شب های ماه رمضان تا صبح بیدار می ماند، مطالعه می کرد و به دعا و خواندن قرآن و نماز می پرداخت. وی شب های رمضان مقید بود که دعای سحر را با افراد خانواده بخواند و پیش از فرا رسیدن رمضان، از همسایه ها اجازه می گرفت که اگر برای سحر خواب ماندند آنها را بیدار کند.

 

سه ـ شهید رجایی

همسر شهید رجایی درباره ویژگی های همسر خود می گوید: «آقای رجایی واقعاً اراده عجیبی داشت. وقتی تصمیم می گرفت کاری انجام دهد، در هر شرایطی که پیش می آمد، آن را دنبال می کرد. ایشان هر پنج شنبه روزه می گرفت که گاه روزه مستحبی بود و گاهی هم قضای روزه پدر یا مادرش را به جا می آورد. مدت ها از زندگی مشترک ما گذشت تا من متوجه شدم پنج شنبه هر هفته را روزه می گیرد. او نه تنها در این باره حرفی نمی زد، بلکه به گونه ای رفتار می کرد که من فکر می کردم ناهارش را خورده و به منزل آمده است تا اینکه بعدها فهمیدم که ایشان روزهای پنج شنبه روزه مستحبی می گیرد».

 

 

منبع: مجله ارمغان