پس از تولد کودک تحول عظیمی در زندگی مادران رخ می‌دهد و همه مادران دوست دارند مادر خوب و بی‌عیب و نقصی برای فرزندشان باشند. مادری که هنوز فرزندشان نیاز خود را عنوان نکرده، آن را برآورده می‌کنند و نمی‌گذارند آب در دل کودک تکان بخورد اما واقعاً مادر کامل بودن خوب است؟
از دیدگاه روانپزشکی، در علم فرزند پروری از دو اصطلاح «مادر کافی و مادر کامل» استفاده می‌شود. در این بخش از نمناک ویژگی‌های مادر کافی و مادر کامل را برشمرده‌ایم و به شما می‌گوییم کدام‌یک فرزندان کارآمدتری را تربیت خواهند کرد.
ویژگی‌های مادر کامل
1. از کودکش همیشه مراقبت می‌کند.
2. از او هیچ‌وقت حتی لحظه‌ای غافل نمی‌شود.
3. خود را وقف کودک می‌کند.
4. همیشه در تمام زندگی‌اش خواسته‌های کودک را در اولویت قرار می‌دهد.
5. قبل از اینکه کودک نیازش را عنوان کند، آن را برآورده می‌کند.
6. مشکلات کودک را خودش رفع کرده و اجازه نمی‌دهد کودک از خودش دفاع کند.
7. این مادر هم‌زمان چند نقش مانند نقش پلیس، معلم، آشپز، قاضی، راننده و ارائه‌دهنده خدمات را ایفا می‌کند.
8. هیچ‌وقت احساس آرامش ندارد و برای مراقبت از کودک و ایده آل بودن فشار زیادی را تحمل می‌کند.
ویژگی‌های مادر کافی
1. کودک خود را بی‌قیدوشرط دوست دارد.
2. کودک خود را تشویق می‌کند.
3. در مواقع ضروری به او بی‌توجهی می‌کند و خواسته‌های فرزندش را نادیده می‌گیرد.
4. نه‌تنها به فرزندش رسیدگی می‌کند بلکه به خود و همسرش توجه دارد.
5. مادر کافی برنامه‌ریزی خوبی برای تفریح و شادی کل خانواده می‌کند.
6. مادر کافی تنها فرزندش را در اولویت قرار نمی‌دهد و زمانی را به تفریح خود اختصاص می‌دهد.
7. مادر کافی به کودک می‌آموزد مشکلاتش را بشناسد و خودش آن‌ها را حل کند.
8. مادر کافی به کودک خود فرصتی برای خلاق بودن می‌دهد.
9. حضور مادر کافی در کنار کودک به‌قدری پررنگ و مداخله‌گر نیست که کودک احساس ناکامی کند.
10. مادر کافی به کودک شجاعت می‌دهد تا بتواند با خطر روبرو شود.
11. مادر کافی نقش ناظر را دارد و از امنیت محیط برای کودک اطمینان حاصل می‌کند.
مادر کامل یا مادر کافی، کدام‌یک فرزندان کارآمدتری را تربیت خواهند کرد؟
مادر کامل ممکن است با تصور اینکه باید بی‌عیب و نقص باشد، خود را کامل وقف فرزند نماید و از او ثانیه‌ای غافل نشود، این مادر به‌مرور دچار اختلال وسواس فکری شده و به فرزندش این پیام را می‌رساند دنیا جای خطرناکی است و تو بدون من توانایی انجام کارها را نخواهی داشت.
مادران کامل اغلب کودکانی وابسته تربیت می‌کنند، کودکانی به‌شدت وابسته به والدین که فرصتی برای شناخت و کشف به‌تنهایی ندارند و بدون مادر احساس تنهایی و خطر می‌کنند و احساس می‌کنند، نمی‌توانند با خطر روبه‌رو شوند.
مادر کافی به خود در کنار خانواده اهمیت می‌دهد و گاهی فرزندش را تشویق می‌کند و گاهی به‌درستی تنبیه می‌کند. او طریقه رویارویی با مشکلات و دفاع از خود را به فرزندش می‌آموزد و در تمامی تعاملات خود با کودک یک سبک فرزند پروری مناسب را در پی می‌گیرد بنابراین مادر کافی بهتر از مادر کامل است.
چطور می‌توان مادر کافی بود؟
1. در ابتدای به دنیا آمدن کودک به‌طور کامل به نیازهای نوزاد خود توجه کنید تا به او القا کند که جهان جای امنی است و به‌تدریج از کودک فاصله بگیرید تا به او این امکان را بدهد که نیازهایش بلافاصله برآورده نشود. در ابتدا این فاصله برای برآورده کردن نیازها باید کم باشد و به‌تدریج افزایش یابد.
2. تمام شادی و لذت زندگی‌تان را به فرزندتان محدود نکنید.
3. خودتان را دوست داشته باشید و یک زندگی مستقل شامل دوستان، علایق و فعالیت‌های موردعلاقه داشته باشید.
4. به خودتان استراحت بدهید.
5. به فرزندتان اجازه ابراز نظر بدهید.
6. به حرف‌های کودکتان اهمیت بدهید.
7. مسیر پیشرفت و اعتمادبه‌نفس را برای کودک خود هموار کنید.
8. نگران حرف‌های دیگران درباره فرزند پروری نباشید و کاری را انجام دهید که برای خانواده خودتان خوب است.
9. اگر روزی ناراحت بودید، به فرزندتان بگویید که از چیزی ناراحت هستید و امروز کمی ساکت‌تر خواهید بود.
10. به بچه نیز استراحت بدهید و از او انتظارات زیادی نداشته باشید.
11. بدرفتاری و آزارهای جزئی کودک را نادیده بگیرید اما اگر کودک کار ناشایستی انجام داد به‌موقع او را تنبیه کنید اما منظور ما از تنبیه، تنبیه روحی و جسمی نیست.
منبع: بخش سبک زندگی نمناک