مدینه است و شادمانی‌های خانه حضرت جواد.
مدینه است و طلوع خورشیدی دیگر در خانه امامت.
مدینه است و شکوفایی دهمین بهار ولایت؛ بهاری که از شکوفه‌های آسمانی‌اش، «هدایت» می‌شکفد و «هادی» امت را به تماشاگران عالم لاهوت معرفی می‌کند.
تبارک الله از حضور دهمین حجت خداوند در زمین!
تبارک الله از حضور آسمانی فرزندی از فرزندان حضرت رسول (صلی‌الله‌علیه‌واله)!
تبارک الله از حضور خورشید پرفروغ هدایت!
می‌آید؛ هم نام مولایی که مجموع صفات الهی است. اصل‌وفرع تمام اوصاف حسنه!
«علی» است؛ همانند نیایش. در شجاعت و غیرت، در کمال و کرامت، در عبادت و تسبیح، در مناعت وجود!
او ادامه انبیاست. تبلور اندیشه‌های الهی در عصر خویش است. می‌آید؛ اشراق آدم (علیه‌السلام) در نگاه؛ صداقت نوح (علیه‌السلام) در زبان؛ ایمان ابراهیم (علیه‌السلام) در دل. شهود موسی (علیه‌السلام) در بیان، قدرت عیسی (علیه‌السلام) در نفس، نور محمد (صلی‌الله‌علیه‌واله) در جبین.
می‌آید؛ بلاغت علی (علیه‌السلام) در بیان، صداقت زهرا (سلام‌الله‌علیها) در زبان، کرامت حسن (علیه‌السلام) در نفس، شهامت حسین (علیه‌السلام) در دل، عبادت سجاد (علیه‌السلام) در جبین؛ شرافت باقر (علیه‌السلام) در وجود، صلابت جعفر (علیه‌السلام) در ضمیر، نجابت کاظم (علیه‌السلام) در شأن، سخاوت جواد (علیه‌السلام) در جود.
می‌آید تا از مدینه تا سامرا، مسیر تازه‌ای از جاده‌های هدایت را فرا راه گم‌گشتگان بگشاید.
می‌آید تا آیینه‌ای از پرتو طور، در تجلی‌گاه سامرا باشد.
می‌آید تا «متوکلین» گم‌کرده مسیر «توکل» را، سیر الی الله بیاموزد.
می‌آید تا با چلچراغ هدایت خویش، آدمیان را از اشراقی دیگر در شناخت معبود، آگاه سازد.
می‌آید علی وار، برای رهایی امت از قید و بردگی، از قید کج‌اندیشی عباسیان. از قید جهل.
صلوات و درود خداوند بر تو باد، ای برگزیده خداوند برای هدایت بشر!
صلوات و درود خداوند بر تو باد ای ولی خداوند در زمین!
صلوات و درود خداوند بر تو باد ای وارث علم انبیا و اولیای الهی!
صلوات و درود خداوند بر تو باد ای وارث ولایت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌واله) و علی (علیه‌السلام)!
صلوات و درود خداوند بر تو باد، ای وارث کرامت حسن (علیه‌السلام)، شهامت حسین (علیه‌السلام)، عبادت سجاد (علیه‌السلام)، فقاهت باقر (علیه‌السلام)، صداقت صادق (علیه‌السلام)، نجابت کاظم (علیه‌السلام)، رضایت رضا و سخاوت جواد! صلوات و درود خداوند بر تو باد ای خورشید هدایت، ای هادی ره گم‌کردگان، به‌سوی حق! حضرت ابالحسن، علی‌بن‌محمدهادی!
صلوات و درود خداوند بر تو باد، مادام که خورشید برمی‌آید و آسمان آبی ست. مولاجان! بی‌پناهیم؛ ما را در پناه نام هدایت گسترت گیر!